Guess who's back...!

Lieve mensen,

Voor wie het nog niet heeft gehoord of niet heeft uitgevogeld aan de hand van mijn laatste foto: (de grote, witte letters op de achtergrond zijn namelijk te vertalen als zijnde Schiphol-)

Ik ben terug in Nederland!

Niet geheel zoals in de planning, want ik zou nu met mijn gat in katmandu moeten zitten. Maar familie omstandigheden hebben ertoe geleid dat ik nu dus jullie cadeautje onder kerstboom ben. Figure of speech uiteraard, ik vind het al te koud om mijn warme bedje te verlaten namelijk, brrr! Moet nog wel even acclimatiseren hoor.

Maar lieve leeskindertjes, niet geheel getreurd, dit betekent hopelijk niet het einde van mijn log, en voor mij hopelijk niet het einde van mijn reis. Afhankelijk van een aantal zaken hier, hoop ik mijn reis in het begin van het nieuwe jaar alsnog te kunnen hervatten en nog een maandje india mee te pakken. Hierover hopelijk dus later meer!

Maar voor feestdagen ben ik dus ik van de partij!

Ik wens iedereen alvast een fijne kerst en een goede jaarwiseling, maar hoop jullie dit eigenlijk in persona toe te wensen. Gezien mijn onverwachte, vervroegde terugkomst, heb ik zeeen van tijd, dus ik hoop jullie snel allemaal te zien om in levende lijve avonturen uit te wisselen!

Heel veel liefs vanuit Amsterdam dus!

ps. ik ben gewoon bereikbaar om mijn oude NL nummer en voorlopig woonachtig op de amsteldijk.

Bali!

Lieve mensen,

Na lange radio stilte ben ik er dan eindelijk weer! Mijn excuses, maar met het zonnetje op mijn bol, mijn gat op het strand en een mooie vent naast me, had ik wel betere dingen te doen dan achter een pc zitten.Maar helaas komt aan alles een einde, zo ook aan bali. En daar zit ik nu dan, in de koud, sneeuw om me heen, weg van mijn lief, in de middle of nowhere...

Maar eerst nog even over bali: Het was geweldig, fantastisch mooi!

En daar zou ik het eigenlijk bij kunnen laten. Maar voor jullie lieve leeskindertjes, dan toch een klein verhaaltje. De aankomst op Bali was natuurlijk best we even spannend. Esmond was eerder geland, dus die stond mij op te wachten. Best raar om elkaar voor het eerst weer even te zien na 2,5mnd en elkaar aan te kunnen raken. Is wel even wat anders dan elkaar via een klein beeldschemrpje bekijken. Maar binnen no time voelde het weer als vertrouwd en zo begonnen we in kuta aan onze eerste vakantie samen.

Omdat we beiden al eerder in indonesie zijn geweest en esmond zelfs al 2keer eerder op bali, hadden we niet echt de druk om dingen te ´moeten´ zien of doen, iets wat je als reiziger nogal eens hebt, en ook ik tijdens mijn reis al iets te vaak had gehad. Gelukkig daar hier dus geen last van. Alles kon draaien om lekker relaxen, zolang er maar golven waren! Esmond is een vervent surfer en ik was vastberaden het te leren (zie de foto´s hoe dit gelopen is, ik heb warempel leren staan! maar dan ook alleen staan, van golfen rijden was nog niet echt sprake, maar toch!). Na een paar dagen in de drukte van kuta, snel naar rustigere oorden. Zo van Medewi in het zuiden, naar lovina in het noorden gereist. Veel gechilled, beetje gesurfd. Van daaruit door naar Ubud `dat mag je niet missen!`. Nou, tenzij je richting pensioen gaat, of al gepensioeneerd bent, kan je ubud best overslaan... Al waren de aapjes in het monkey forest best leuk en het eten erg lekker (maar duur!). Bij esmond begon het ook al weer een beetje te kriebelen, want ubud ligt in de binnenlanden, hij had de zee nodig. Dus terug naar kuta, waar we voor hem ´s ochtends naar changu reden en ik ´s middags de babygolfjes in kuta kon pakken. Biertje bij sunset, chillen met de locals, lekker uit eten, filmpje in je bed en overdag shoppen. Maar de drukte van kuta (het llorret de mar van azie) drukte de stemming ietwat, dus toen de golven afnamen (enige reden om daar te zitten!) snel naar lembongan gevlucht. Een super relaxed eiland!! Kwamen in een heel leuk resort terecht, heel leuk personeel, leuke andere gasten, dus daar een heerlijke week gehad met veel zonnen, snorkelen, goeie surf voor esmond, koude biertjes aant strand, dineren met je voetjes in het zand, pingpong, kolonisten, kaartspelletjes en heel veel yogi special cocktails! Een perfecte afsluiting dus.

De laatste twee dagen terug naar kuta, ik nog wat gesurft en het waterbom park bezocht, dik vette glijbanen! De perfecte afleiding om niet aan het aankomend afscheid te hoeven denken... Helaas was daar gister dan toch het moment dat ik mijn lief gedag moest zeggen op het vliegveld en we ieder in een ander vliegtuig moesten stappen, maar dat wel na een onvergeetelijke, geweldige maand samen.

Op naar nieuw avonturen dus! Alhoewel dit nieuwe avontuur een iets andere wending heeft genomen dan verwacht, maar bekijk daarvoor de foto´s maar eens goed...

Lieve mensen, tot snel, voor nu hele dikke kussen!

China: Yangshuo, HongKong, Macau en het einde van mijn reis alleen...

De rijstterrassen van Ping'an

Na een paar dagen relaxen in Kunming, ben ik samen met Al verder richting zuiden gegaan, naar de beroemde Dragon rijstterrassen. Door een paar slechte busverbindingen en een ‘scam' werden we onderaan de berg afgezet in the middle of nowhere... Gelukkig heb ik mijn charmes nog niet verloren en wist ik een lift naar boven te regelen, naar het plaatsje Ping'an. Tegen de tijd dat we boven waren, was het al donker. Snel een hostel opgezocht, dinner en biertje en vroeg naar bed om vervolgens wakker te worden met echt een ongelooflijk mooi uitzicht! Naja, als het goed is hebben jullie de foto's al kunnen zien. Hier hebben we een dag rondgewandel om eind van de middag te vertrekken naar ons laatste bezoekpunt in China. Wederom mijn charmes in de strijd gegooid en zo geregeld dat we met iemand die in het hostel werkte samen een taxi konden pakken voor dezelfde prijs als wat de bus ons had gekost, relaxed! En zo kwamen we 3uur later aan in wat ik het mooiste gebied van China vind, Yanghshuo.

Yangshuo

Yangshuo wordt niet voor niks het backpackers paradijs van China genoemd. Het is klein, maar heeft alles, behalve een overvloed aan Chinese toeristen. Fijn dus! Ook hier vrij snel weer een leuke groep mensen om ons heen verzameld, dus de eerste avond gelijk lekker wezen tafelen. De volgende dag met zijn allen erop uit getrokken voor de mooiste fietstocht van mijn leven en een frisse duik in de rivier. ' s avonds weer heerlijk gedineerd en de jacht naar westerse desserts voortgezet, chocolade mousse stond op het menu! Helaas, wederom teleurstellend. Hoeveel kilo's nog voordat ik het opgeef..? Volgende dag weer erop uit met onze fietsjes en naar de watergrotten gegaan. Hier een heerlijk, maar helaas koud, modderbad genomen. Gelukkig waren er ook hotsprings aanwezig, dus daar weer lekker kunnen opwarmen. 's Avonds weer lekker uit eten en toen brak alweer mijn laatste dag in Yangshuo aan. Ik had er graag langer gebleven, maar gezien het honden en katten regende en er weinig indoor activiteiten waren, hebben Al en ik voor die dag nog een busticket geboekt richting HongKong. De laatste dag lekker een filmpje gekeken en eindelijk toegegeven aan de ergste toeristen drang, eten bij de McDonalds! Na 2.5mnd van verzet, kon ik er niet meer tegen en heb ik schaamteloos een kipnuggets menu met extra hamburger gegeten en nam ik nog een sundae als toetje.Het beste westerse toetje zover!

Ondanks dat ik in het mooiste gebied en leukste dorpje van China zat en een onwijs leuke groep mensen om me een had, zat ik er toch een beetje doorheen. Zoals ik de vorige keer al beschreef eigenlijk, ik misste thuis en met name mijn lief. Het vooruitzicht dat ik hem bijna weer ga zien, maakte het op de een of andere manier alleen maar erger. Ik kon letterlijk niet meer wachten en was klaar met china en reizen. Mijn laatste avond dan ook toegegeven aan een andere drang, ik heb voor het eerst in 7wk weer een sigaret gerookt en hij was heerlijk! Gelukkig heb ik nog altijd een sterke wil, dus heb ik he daarbij kunnen houden en sindsdien ook niet meer gerookt. Volgens mij mag ik met recht zeggen dat ik nu al zo'n 8wk ben gestopt en ik ben daar stiekem best een beetje trots op! Nu dat ook nog volhouden in Indonesie en overdragen, gezien meneers wil iets minder sterk is gebleken... Maar ik geef eerlijk toe, ik denk dat het me thuis nooit was gelukt. Maar na die avond, de laatste dag niks anders doen behalve relaxen en het vooruitzicht op HongKong (oftewel westers!!!) voelde ik me al een stuk beter. Zelfs de ergste busrit in mijn leven viel daardoor mee. Lees: in een minibed liggen, wat opzichzelf al moeite opleverde om er niet uit te vallen, en dan ook nog eens de meest hobbelige weg berijden.

HongKong & Macau

Hmm, hoe kan ik het beste mijn blijdschap beschrijven die ik ervaarde bij het verlaten van mainland China en het binnetreden van semi-westers HongKong... Ik deed letterlijk een klein vreugdesprongetje zodra ik de paspoortcheck voorbij was. Juist, niet bepaald de beste timing. Gelukkig vinden chinezen ons westerlingen volgens mij sowieso maar raar, dus ook dit werd, zij het met scheve blikken, getoleerd. Eerste dag niet zoveel gedaan. Stad een beetje verkend en 's avonds uit eten met Todd een vriend van hem, die we in Yangshuo hadden leren kennen en wat we vervolgens elke avond hier hebben gedaan. Zij het na elke avond weer een mega lange zoektocht naar een goed eettentje. Todd mag hier misschien al 3mnd wonen en denken dat hij de stad een beetje kent, niets is minder waar helaas... De tweede dag hadden we ingepland om naar Disneyland HongKong te gaan, waar we stiekem echt onwijs veel zin in hadden. Even een westers dagje uit! Maar hoe dat is afgelopen, mag je in de filmpjes bekijken... Uiteindelijk de Victoria Peak tram gedaan, en genoten van het mooiste uitzicht van HongKong en de beste ontdekking gedaan van HongKong: een superluxe westerse supermarkt met over sample hapjes! Na alles te hebben uitgeprobeerd en de lekkerste sandwich in tijden te hebben gegeten, was het ruim 2 uur later... De dag erop een uistapje gemaakt naar Macau. Heel apart. Je komt aan met de ferry in een soort van mini Las Vegas, overal casino's en bright lights! Maar dan ga je naar het plein en doe je de toeristische wandeling en waan je je opeens in zuid europa, kerken in azie, raar, maar erg fijn om in een soort van bekende omgeving rond te lopen. Nog een klein gokje gewaagd, en uiteindelijk een paar euro's lichter teruggekeerd naar HongKong. De dag daarop naar het kunstmuseum geweest en teruggekeerd naar de supermarkt. Tientallen samples, een sandwich en een 3scoops italiaans ijs later en de dag was alweer bijna om. En toen brak vanochtend mijn laatste dag van mijn ' alleen reizen' aan.

Het einde van mijn reis alleen...

Na 2,5mnd alleen te hebben gereist, zit het er nu op en ga ik eindelijk mijn lief weer zien! Een dubbel gevoel, want een deel van mij wil ook heel graag de rest van de wereld nog verkennen, maar ik kan letterlijk ook niet meer wachten om Esmond weer te zien. En het reizen zit er natuurlijk nog lang niet op. Na Indonesie zal ik in mijn eentje afreizen naar Nepal en vandaar verder reizen samen met mijn familie richting India. Maar eerst heerlijk een maandje vakantie! Foto's en log zullen de komende maand dan ook niet verschijnen, daar de inhoud hoogstwaarschijnlijk te pikant getint zal zijn... Maar ik zal kijken of ik de tijd kan vinden en de juiste censuur kan toepassen om af en toe nog even wat te laten horen en zien ;)

Nog even snel mijn indruk van China

Mensen: Ze zijn met teveel. Nee, maar echt. Je word gewoon constant onder de voet gelopen en een sorry als ze tegen je aan stoten, daar kan je op wachten tot je je laatste adem uitblaast. Echt beleeft kan je ze niet noemen. Het vreselijke gerochel en gespuug is nooit ver te vinden. Ondanks dat het een stuk minder erg is dan ik had verwacht en het inde grote steden verboden is, zodra je het platteland in trekt is het onvermijdelijk. En zowel mannen als vrouwen doen het. Ik heb me nog nooit zo erg ergens aan geergerd. En dat uiten, levert alleen maar op dat jij degene bent die raar wordt aangekeken. Een beetje opvoeding in etiquette is er dus niet bij. En restaurant manier zijn al net zo ver te vinden, restjes op de tafel en dergelijke. Tja en verder zijn ze eigenlijk op te delen in twee soorten. Super vriendelijk of het meest vreseijk type mens dat je je maar kan bedenken.

Laat ik beginnen met het laatse, zodat ik in elk geval met iets positiefs afsluit. Als je ooit in china komt en iemand spreekt je aan op straat en biedt aan om je te helpen, zet dan alles op alles om zo hard als je maar kan de andere kant op te rennen. Ze willen iets van je, willen dat je iets doet of koopt en zullen je op elk denkbare manier afzetten. Bij het kopen van eten, een buskaartje (commissie), de weg zoeken (ineens heb je ongevraagd een gids) en ga zo maar door. En ze werken allemaal samen.

Zo heb ik meegemaakt dat een vrouw die ons de juiste bus wees (is to my hometown, I'll show you), ertoe leidde dat wij meer moesten betalen voor het kaartje, en dat we een paar haltes voor het busstation werden afgezet (waar de juiste connecties waren) en zo werden gedwongen een dure taxi te moeten nemen en een deal sluiten zat er niet in, want we hadden geen andere opties... Oh, of die keer dat ik na het bekijken(!) van een schoen het winkeltje in werd geduwd, beide uitgangen werden geblokkeerd door medewerkers en een andere medewerker begon met onderhandelingen. Ik moest twee mensen wegduwen om mijn weg naar buiten vrij te maken. En een avondje gezellig uit eten, eindigde veelal in een grondige examinatie van de rekening waar vaker wel dan niet iets op stond waar we zelfs nog nooit van hadden gehoord. Nergens als in China willen mensen zo graag geld aan je verdienen, hoe maakt ze werkelijk niet uit. Ik klink nu misschien heel negatief, maar na 5wk van contstant onderhandelen en op je hoede moeten zijn of mensen je willen helpen of dat ze je willen afzetten, zie ik het even niet meer anders en ben ik blij China te mogen verlaten.

Gelukkig heb ik een goed geheugen en zijn er ook nog die moenten geweest, met name in Bejing, waar mensen alles deden om je te helpen. Zo een man de weg gevraagd, die 3telefoontjes voor ons pleegde, de route opschreef en toen hij erachter kwam dat dat in het chinees was, wij dat niet konden lezen en hij geen engels sprak, een vrouw op straat aanhield om het voor ons te vertalen. Deze mensen zijn er ook en meer dan dat ik het nu doe voorkomen. Helaas is mijn beeld wat vertroebeld geraakt. Mede doordat ik nu in een immigrantendeel van HongKong zit, waar het afzetten een ware kunst is en er meer hawkers zijn, dan duiven op de dam.

Opmerkelijkheden: Pff, ik heb er zopveel, maar kan ze even niet bedenken en de klok begint te tikken... Dan maar de meest opvallende, om gelijk ook maar een groot stereotyiep de wereld uit te helpen. Chinezen verschillen qua uiterlijk echt veel meer van elkaar dan je zou denken. Meer misschien wel dan andere aziatische etniciteiten. Na een paar overvolle ritjes in de metro, gaat dat echt opvallen. Verschillen lippen, jukbeenderen, neuzen, oren, huidtinten, ogen etc. Ze zijn alleen allemaal niet zo heel groot, maar voor een meisje dat behoorlijk klein is in het westen, is het best een keertje prettig om eens niet de kleinste te zijn!

Politiek: Tja wat kan ik hier over zeggen. In elke grote stad is een metershoog standbeeld te vinden van Mao. Iedereen die een beetje heeft opgelet tijdens geschiedenis op school, is hier hopenlijk net zo verbaasd en geschokt over als ik. Facebook en dergelijke site zijn verboden, je zou maar eens een samenzwering via youtube willen organiseren. Volgens de media gaat het ge-wel-dig met China. Zo heeft het 1kind beleid alleen maar positieve gevolgen en zijn ze het feit dat nu al meer dan 20miljoen chinese mannen nooit een chinese vrouw zullen vinden, denk ik gewoon 'even' vergeten te vermelden. Met Tibet gaat het ook fantastisch. Beste toeristeninkomstenbron van heel China en dat zelfs terwijl de grootste attractie ' tijdelijk' in India bivakeert. Oh en vergeet vooral niet de prachtige rode vlag, die overal nog vol trots wappert...

Persoonlijk: Ja, dat kan je eigenlijk wel afleiden uit alles wat ik heb geschreven tot dusver. China, echt een prachtig, ongelooflijk veelzijdig land. Met een bijzondere cultuur, een heerlijke cuisine, veel etniciteiten en vooral heel veel mensen. Ik vond het ontzettend bijzonder, heb heel veel moois gezien, veel leuke mensen ontmoet, maar ben er wel echt klaar mee! Tja en dat komt met name door de contstante oplichterij. Maar nogmaals, dat gevoel is nu met name heel sterk, omdat het hier nu heel aanwezig is. Laat je du niet misleiden door mijn laatste indrukken, want China is echt een land dat de moeite waard is om te bezoeken en je tijd voor te nemen. Breng alleen niet teveel tijd door in grote steden (behalve Bejing, I love Bejing!) en geniet van het het mooie platteland!

Ja en dan zit het alleen reizen er dus op. Daarvoor heb ik deze keer een persoonlijke live afsluiting, zie de filmpjes dus!

Liefs en hele dikke kus

Ps, gezien de tijd, volgen foto's en sommige filmpjes (inc de persoonlijke boodschap, opes!) wat later...

China: Tiger Leaping Gorge, Lijang & Heimwee, Dali, Kunming

Tiger Leaping Gorge

Na een dagje chillen in de zon, waren we helemaal klaar voor een van de mooiste trekkings van China: de tiger leaping gorge!! De trek is basically van het ene dorpje naar een ander dorpje (qioutou-daju) door de bergen heen met in het middeneen van de grootste gorges ter wereld (16km lang, 3600m van het water tot aan de bergtoppen). Zoals de meesten deden wij het stuk van quitou tot en met de gorge, een trek van twee dagen. We hadden het weer mee, dus met een strak blauwe lucht en het zonnetje op onze bol vertrokken we vol goede moed op weg naar het Naxi Guesthouse, 8km in de trek. Daar hebben we lekker gelunchd enangela ontmoet, een australisch meisje, chinees van origine. Dat laatste kwam goed van pas bij het afdingen op de ezels die we nodig hadden voor het stuk met de beruchte '28 bends'.

De trek is over het algemeen goed te doen, maar de 28 bends is een stuk met, de naam zegt het al 28 bochten (al zijn het er eigenlijk meer) heeeeel stijl omhoog. Aangezien Anna een hele slechte knie heeft, kon zij dit onmogelijk lopen en moest zij wel te ezel, de rest van ons heeft zich toen maar solidair opgesteld (uiteraard!) en is ook te paard gegaan(zie filmje en foto's). We hebben die mannen overigens wel een dikke tip gegeven aan het eind.

Na een half uur te ezel, zijn we nog zo'n 3u verder gelopentot we aankwamen bij het Halfway Guesthouse. Daar hebben we overnacht en vriendjes gemaakt met een Amerikaans stel. De volgende dag na een heerlijk pannenkoeken ontbijt op een soort dakterras en een boodschapje met uitzicht op de bergen (zie foto's van het toilet!) zijn we met zijn zessen verder op stap gegaan. Zo'n 3 gelopen en toen kwamen we aan op het punt van de gorge. Daar bleek dat de laatste bus om 16u vertrok, dus moesten wij de gorge in 2u tijd doen, daar waar er 3u voor wordt geadviseerd. Anna moest hier helaas achterblijven, want dit stuk was te stijl omlaag en omhoog, zo stijl dat sommige stukken per ladder gedaan moesten worden. En dat dus in turbo speed, maar we hebben de bus gehaald! Compleet gebroken en wel, maar het was het waard (zie foto's en filmpje, vandaar ook mijn rooie kop...). Angela ging een andere kant op, dus met zijn vijven stinkend en al de bus in richting Lijang.

Lijang & Heimwee

Als je in de Yunnan provincie aan het reizen bent, zul je met elke backpacker hetzelfde gesprek voeren, Dali of Lijang? Voor mij was er weinig keus, Lijang lag nou eenmaal makkelijker op de route, maar het advies dat ik er zelf over geef: skip Lijang en ga lekker naar Dali! Alhoewel, ik moet toegeven, Lijang is ergens stiekem ook wel fijn...

Hmm, laat ik eerste maar even uitleggen hoe Lijang eruit ziet. Het is opgedeeld in twee stadselen. New Town, net als elke andere groot stad bestaande uit nieuwe gebouwen en shopping malls, en Old Town. Helaas is Old Town niet echt bepaald meer old, maar in een walhalla voor chinese toeristen veranderd waarbij de etnische minderheden die hier voorheen woonden zo goed als verdwenen zijn, of zijn vercommercialiseerd (voor zover dat woord bestaat).

Even een kleine beetje feitenkennis: China bestaat voor 93% uit de Han chinezen, de overige 7% bestaat uit zo'n 55 verschillende etnische minderheden. Yunnan is de provincie met de meeste Chinese minderheden. Door toerisme, en dan met name het chinese, is het helaas steeds lastiger geworden nog echt authentieke minderheden te kunnen zien, tenzij je echt van de gebaadde paden afgaat, maar dat wordt weer lastig gezien bereikbaarheid, taalbarrieres etc. Maar volgends de Lonely Planet mogen we dit in het geval van Lijang niet betreuren. Door het verhuren van hun landgoed in Old Town zijn ze er financieel enorm op vooruit gegaan en zeer tevreden met de huidige situatie. Laten we dit dan maar even voor lief nemen. Tja en wie ben jij als toerist uit het ontwikkelde westen om te verlangen dat men hier alles maar bij het oude houdt, omdat we een paar exclusieve kiekjes willen...

Maar terug naar Lijang. De minderheden die vroeger in Old Town woonden, verhuren nu dus hun mooie huisjes, die bijna allemaal opgeknapt zijn ten behoeve van het toerisme. Je krijgt hierdoor dus een ontzettend mooi (zij het nep-oud) pitoresque dorpje waar geen verkeer mag komen, met overal steegjes en riviertjes, omgeven door kleine, schattige huisjes. En deze schattige, kleine huisjes zitten nu dus volgestopt met winkeltjes, restaurantjes en hostels (zie foto's). En nou moet ik eerlijk bekennen, hoe nep en touristisch het ook is, ik vond het er stiekemheerlijk! Even weg uit vies, stinkend china (mits je de honderden groepen chinese touristen kan wegdenken).

Ondanks dit alles, toch mijn tweede (en eigenlijk eerste, echte) breekpunt van mijn reis gehad. De tweede nacht lag ik alleen maar te draaien tot ik op een gegeven moment om 5u wakker werd uit een nare droom. Liefgesmst en kreeg een heel lief smsje terug, maar hier werd ik ineens heel verdrietig van. Voor het eerst besefte ik me hoe ontzettend ver weg ik eigenlijk van thuis ben en hoe onmogelijk het is om even naar iemand toe te gaan, of even iemand te bellen (zonder een fortuin uit te moeten geven), om juist dat te doen, waar ik op dat moment zoveel behoefte aan had. Ik heb voor het eerst gehuild. Gelukkig is dat vaak een goede manier om in slaap te vallen en een nieuwe dag aan te laten breken en gelukkig was dat een zeer mooie dag. Het zonnetje scheen volop,dus ik ben lekker door de steegjes gaan strompelen en heb mezelf getrakteerd op een nieuw jurkje en een stukjetaart, en de wereld was weer goed!Oh, een advies vooralle taartliefhebbers die ooit naarChina willen gaan: bereid je voor op een taartloze reis! Ik heb nu drie cheesecakes geprobeerd en ik geef het op!! Damn it,Crea en T, jullie cheesecakes zijn te verdomdelekker, dat kan gewoon niet geevenaard worden.

Hmm, ja ik ben nu zo'n twee maanden onderweg en ik heb gemerkt dat dat voor mij dus deheimwee grens is. Elke dag is er wel een klein iets aan thuis, dat ik eventjes zomaar ineens mis. Kleine dingen, zoals een avondje wijn drinken, dansen, fietsen door de grachten en dus ook cheesecake.(naasthet missen van jullie lieve allemaal natuurlijk)Maar misschien komtdit ook wel, omdat ik weet dat ik over twee weken iets van thuis ga zien. Nogmaar12 nachtjes en dan zie ik mijn lief op Bali, jeej!Ik kan echt niet meer wachten en hetaftellen draagtdus misschien ook wel iets bijaan mijn gedachten en cravings naar thuis.

Maar goed, inLijangeigenlijk niet zoveel gedaan dus. Behalve veelrelaxen,lekker uit eten met het NL en Amerikaanse stel, fietstochtjes en shoppen. Dit laatstedoe ik trouwens erg goed. Heb vooralsnogslechts gekocht: horloge, nieuwe slofschoenen (mijne vielen uit elkaar), jurkje, tas, petje, zonnebril (kwijtgeraakt), oogmaskertje en een koptelefoon. Ja, en 6 verschillende soorten taarten tevergeefs uitgeprobeerd. Maar niet slecht voor een meisje in twee maanden tijd, toch?(vind ikzelf in elk geval!).

Dali

Vanuit Lijangsamen met Anna en Bart vertrokken richting Dali.Ja en toegegeven, dit is veel relaxter dan Lijang. Lijang is voor de chinese toeristen, Dali voor de westerse.Ook hier een New en Old Town, maar het oude was hier nog veel authentieker op Foreigner street na dan. Een straat vol met westerse shops en restaurantjes, maar daar kon je goed om heen en eerlijk is eerlijk, een westerse maaltijd op zijntijd is niet verkeerd. HetChinese eten isoverigensover het algemeen echt heerlijk! Ik hoef het alleen niet drie keer per dag...

We verbleven hier inThe Jade Emu, een supermooi, klein, relaxed, alles-erop-en-eraan hostel net buiten de stadsmuur,gerund door een Engelsman dieal zijn gasten bij elkaar wist te krijgen.Hierdoor de komende dagenmet een hele leuke groepdoorgebracht.Wederom, voornamelijk lekker gegeten, beetje gefiets, geshopt, filmpjes gekeken enweer wat internationale vrienden erbij.En een een dagtripje gemaakt, waarbij we naar marktjes, oude dorpjes en een vlinderttuin zijn geweest. Maar het mooiste was, je kon hier op facebook (zoals velen van jullie hebbengemerkt) enwe hadden een bad bij onze triple room!!!!Iedereendiemij ook maar een beetje kent,moet weten dat dit het absolute hoogtepunt van mijn reis is tot nutoe.Ik had er bijna een dag langer voor willen blijven, maar een van de jongens die ik hier had ontmoet (Al) gaat dezelfde kant op als ik en als je lang moet reizen iswat gezelschap toch best wel fijn. En iedereen ging er die dag vandoor. Dus, gister afscheid genomen van Anna en Bart en de rest van de groep en met Al op de bus gestapt richting Yuangshuo, maar dit liep even wat anders dan gepland...

Kunming

We waren eigenlijk van plan om in een keer door te gaan naar yangshou, een reis van zo'n 26u (2x bus en 1x trein), maar het was maar de vraag of we in Kunming de trein zouden halen. Al, die al eerder in Kunming was geweest, verzekerdeme er echter van dat het geen ramp zou zijn om inKunming te moeten overnachtenen terwijl hij zo vertelde over Kunming, begonnen we beiden te twijfelen of we niet gewoon sowieso een dagje Kunming moesten doen. Iets wat ik bij aanvang al had gepland, maar waar sommige reizigers me vanaf hadden gepraat.We zouden het van het lot laten afhangen, maar nadatwebeiden merkten dat weniet jubelden van blijdschap bij het halen van de trein, en mijn teleurstelling na het opwerpen van een muntje (in favour of doorreizen), besloten we te blijven!

Dus gisteravond heerlijk een foute film gekeken. Vandaag de Xi Shan (berg met uitzicht op het Dianmeer en wat tempels enpaviljoenen ed) beklommen (lees: tussendoor een treintje omhoog en een kabelbaanover de rivier, het moet wel leuk ' klimmen' blijven), net heerlijk van de markt gegeten en weer een filmpje gekeken.En morgen nog een dagje chillen inhet stadspark. Dan zullen we om 17:30 toch echt moeten beginnen aande 18u durende treinreis naar Guillin endan zijn we van planom meteen de bus (nog eens 2u) te pakken naar Longsheng(de dag daarop zullen we van daaruit dan naar yangshuo gaan) om daar de Dragon's Backbonerijst terassen te bezichtigen. Helaas zijn deze merendeel al opgedroogd, maar rijstterassen in China mag je uiteraard niet missen, dus we hopen dathet toch nog wat indrukwekkendebeelden op zal leveren. Maar hierover (uiteraard!)later weer meer...

Voor nu, zoals altijd, weer heel veel liefs en kusje!

En ik mis jullie (nu voor het eerst echt een beetje...)

Ps1Gezien ikde Jade heb verlaten, heb ik de komende 2 weken dus ook geen facebook meer

Ps2Foto's volgen later, of slechts gedeeltelijk... Ik heb namelijk een virus opgelopen die ook opmijn fotogeheugenkaartje terecht is gekomen, dus moet eerst even een goede pc vinden die dat kan fixen. En ja, ik ben zo slim geweest om meteen een nieuwe geheugenkaart te gebruiken

Ps3 Ik kan als het goed is nog steeds smsjes ontvangen op mijn NL nummer enik hoor altijd graag nieuws van thuis (hint hint!)

China: Chengdu & Tibet

Chengdu: Panda's, boeddha's, Flora & fietsen

Na een redelijk comfortabel ritje in de nachttrein werd ik netjes opgewacht door de pickup service van mijn volgende hostel: Sim's cozy guesthouse, en cozy is het zeker! Heel relaxt gebouw, met tuin, dakterras, cafetje en chillruimte en heel goededorms, met eigen badkamer en de beste douche die ik in mijn hele trip heb gehad. Tja, en dat soort dingen ga je toch echt wel waarderen na zo lang van huis weg te zijn geweest. En ik ben al best een tijdje weg bedacht ik me laatst! Ik lag eergister heerlijk in het zonnetje, op het dakterras van ons hostel in lhasa met uitzicht op het potala palace, en ging voor het eerst echt even na wat ik eigenlijk allemaal al heb gedaan tot nu toe. Pff, best veel en best vet eigenlijk!

Panda's

Maar terug naar Chengdu, bekend om zijn panda breeding research centre, iets wat je niet mag missen als je in china bent. En inderdaad, toeristisch als het is (lees: naar baby panda's staren vanachter een raampje, geen foto's mogen maken, want daar moet je voor betalen,en na 20sec weggebonjourd worden) is dit toch iets wat je niet mag missen. Ik was er al heel vroeg, dus precies op tijd voor voedertijd, dus de panda's waren op hun meest actief (lees: ze waggelen wat richting bamboo, gaan op hun luie reet zitten en eten wat om vervolgens weer in slaap te vallen). Dit centrum is zo bekend, omdat het de meeste (mn kunstmatige) zwangerschappen weet te bewerkstelligen, iets wat schijnbaar supermoeizaam gaat bij panda's. Doordat ze geevolueerd zijn van carnivoren naar herbivoren en ze bamboo hebben gekozen als enige voedselbron, maar dit eigenlijk niet kunnen verteren, zijn ze het grooste deel van hun tijd bezig met eten en slapen om te kunnen verteren. Daarnaast zijn ze ook gewoon superlui van aard en ook nog eens zeeeeer selectief in partner zoeken, dus van een beetje fatsoenlijke sexy times, komt er maar weinig. Heel eerlijk gezegd denk ik, laat de natuur zijn gang maar gaan, deze beesten behoren uit te sterven als je de feiten zo op een rijtje zet. Je mag als ras toch op zijn minst een beetje moeite doen om te overleven! Maar van overlevingsdrang hebben deze beesten nog nooit gehoord en het lijkt ze ook niet veel te kunnen schelen. Dus lang leve de mens met zijn techniek en IVF! Nee, maar nu even echt serieus, ondanks dat ze een beetje saai zijn,zijn ze weleht heel zoeten mooi (zie foto's). En gelukkig zijn er ook rode panda's, die hebben gelukkig wel van lichaamsbeweging gehoord!

Boeddha's

Die dag erop heb ik een uitstapje gemaakt naar Leshanmet een stel mensen die ik in het hostel had ontmoet. Leshan staat bekend om zijn 'giant buddha'. Een houten buddha van 81m hoog, gebouwd aan de over waar 3 rivieren samenkwamen om de schepen te beschermen tegen de sterke stroming. En sterke stroming it is! Aan de andere kant heb je allemaal kraampjes waar je zwembandjes en dergelijk kan huren en daar gaan dus alle oudjes, badmuts, zwembandjes en al, de rivier in om te zwemmen tegen de stroming in. Erg zoet beeld, 5 oudjes, op een rij, puffend en al, en maar geen meter vooruitkomend. Ik zou er diep gefrustreerd van raken, of doen wat de jongeren doen, via wal een stuk lopen en je vervolgens lekker laten afvoeren door de rivier..! Maar de giant buddha, daar kwamen we voor. Zoals altijd eerst weer een fikse entree prijs moeten betalen (wie zegt dat china cheap is LIEGT!) om vervolgens weer in een horde chinese toeristen verzeild te raken. Voor het beklimmen van de budhha is een wachtrij van zo'n 2u, en dan zit ik nog in laagseizoen. Dat dus maar niet gedaan en genoegen genomen met wat kiekjes van bovenaf. Gelukkig verschafte ons kaartje ons ook toegang tot de rest van het park, waar prachtige tempels en een oud vissersdorpje verscholen lagen. Gelukkig gaan de chinese touristen alleen maar voor de hoofdattracties(overal is dat dus zo, echt ongelooflijk!)en hadden we dit deel bijna geheelvoor onszelf. De dag afgesloten met wat heerlijk dumplings.

Flora & Fietsen

Bij terugkomst werd ik aangenaam verrast: Flora was aangekomen en zat ook nog eens in dezelfde kamer als ik. Wat biertjes gedronken en bijgekletst alsof we elkaar weken niet hadden gezien (3 dagen maar ..!). Voldaan, maar aan het vergaan van de spierpijn, van het beklimmen van een of andere berg, was zij maar tot weinig in staat en ik kon na 2 nachten in de nachttrein en 2 vroege ochtenden ook wel wat extra slaap gebruiken, dus we hebben de daarop volgende dagen heerlijk uitgeslapen, uitgebreid gebruncht, hotpot gedineerd, fietsen gehuurd en op ons gemakje chengdu en zijn parken verkend. Maar ik heb niet geheel de luie panda uitgehangen, ondertussen ook bezig geweest met het plannen van mijn tripje naar TIBET! Via het hostel nog 3 mensen gevonden die hetzelfde voor ogen hadden als ik en zo afgelopen donderdag het vliegtuig ingestapt naar Lhasa! Maareerst nog een avond goed dronken geworden, op podia's gedanst op foute muziek, en versierddoor chinese dames (?!!) in een of andere foute club in 'barstreet chengdu' samen met flora en nog een stel westerlingen. Goed begin voor tibet! Lhasa dat op +3700m ligt, kan nog wel eens hoogteziekte opleveren, wat in zijn milde vorm wordt omschreven als een kater. Ik heb dus geen idee of ik nou echt last heb gehad van hoogteziekte of dat het gewoon een echte 2dagen durende kater was. Gezien de hoeveelheid alcohol die er die avond doorheen is gegaan, zou het best wel eens het laatste kunnen zijn... Trouwens niet geheel waar, want ik (en de anderen ook) heb wel onwijs last gehad van kortademigheid (een trapje op en ik was volledig buiten adem en het duurde echt heel lang voor ik weer herstelde) en vermoeidheid. Maar genomen het feit dat wij geheel niet hebben geacclimatiseerd omdat we hadden gevlogen viel het allemaal reuze mee! (het wordt toeristen, en met name Nederlandse toeristen -below sealevel- eigenlijk altijd aangeraden om met de trein te gaan)

Tibet: geldklopperij, religie en mixed feelings

Maar Tibet dus!! Nou laat ik maar meteen met de deur in huis vallen en waarschijnlijk de eerste zijn die niet geheel oeh's en aah's gaat uitlaten en het als het mooiste stukje op aarde gaat bestempelen. Dat is het in sommige opzichten misschien wel (ik hebhet dus ook echt wel als supermooi ervaren), maar er zijn een hoop zaken diede bijzonderheid van Tibet goed teniet weten te doen.

Geldklopperij

Allereerst is het superduur. Sinds een jaar is het namelijk verplicht om een gids in te huren, zonder kom je de grote bezienswaardigheden simpelweg nietin en kan je Lhasa gewoonweg niet uit. Buiten Lhasa heb je daarnaast ook een chauffeur nodig. Daarbij heb je ook de velbegeerde permit nodig waar je voor alles buitenLhasa van dag tot dag, puntje precies op moet aangeven wat je gaat doen.Flexibiliteitin je tour is dan ook echt onmogelijk. Balen dus als je ineens maar een halve dag nodig hebt voor iets waar je een hele dag voor had gerekend, maar ja, je hebt niks extra's op je permit staanen dus mag je ook niks extra's doen. Wat wijmin of meer elke dag hadden. Dit is deels ook wel af te schrijven aan slechte voorlichting vanuit de touroperater, maar erg balen dus. Zeker als je zoals ons maar 4dagen hebt. Oh, en laat ik vooral de aanwezigheid van de chinese regering niet vergeten. Op elke straathoek staan chinese soldaten, veel te jongen jochies, in veel te grote uniformen, baard nog niet eens inde keel, klaar met hun metrailleur om je neer te schieten als je wat fout doet. Foto's nemen werd daardoor ook een riskante bezigheid, want als ze je erop betrapte dat je een foto van hen nam, dan was je in het mildste geval al je foto's kwijt (ze deleten je kaart), in het ergste geval was je ook je camera kwijt, soms zelfs je permit en soms ook een aantal blauwe plekken rijker. Maar ja, die gastjes stonden/patrouieerden dus overal, dus durf dan nog maar eens een foto te maken. En dan heb ik het nog niet eens over de scherpschutters op de daken (en neen, dit is geen grapje). Naja en dan de bezienswaardigheden. Alles kost geld, zelfs een meer bekijken van bovenaf een bergtop. Overal moet je toegang voor betalen en wil je ergenseen foto binnen maken, voor zover dat uberhaubt al mag, dan moet je ook weer lappen.Zelfsmensen in dorpjes vroegen om geld voor een foto van hun yak.Naja en daarbij kreegik ook eenheel dubbel gevoel. Zit ik hier een beetje fiks de chinese overheid te spekken met permits en entrees en daar loop ik dan als toerist rond in het potala paleis, herbouwd door de 5e dalai lama, bewoond door alle daaropvolgende dalai lama's, de meeste dalai lama's liggen er zelfs begraven (gebalsemd of gecremeerd in stupa's, zeer uitzonderlijk, want de ' gewone' mens wordt overgeleverd aan de natuur -gevoed aan aasgieren of vissen)en dan krijg je te horen 'dit is de dalai lama zijn studie kamer, hier ontvangt hij belangrijke mensen, hier brengt hij tijd met zijn familie door, etc etc' en allemaal vertelt in de huidige tijd, maar ondertussen mag die arme man hier al 50jaar niet meer komen. Heel dubbel dus.Maar los van alle deze negatieve dingen, heb ik wel heel veel mooie dingen gezien. Het potala paleis,het zomerpaleis, de johkang tempel, het Barkhor circuit, de moslimbuurt, het Sera klooster waar tientallen monniken aan het debateren waren, het enige vrouwenklooster van Lhasa, het heiligeNam Tso (meer) en een lokale familie bezocht.Kort maar krachig Tibet dus, maar wel heel bijzonder.

Religie

Maar wat het voor mij vooral zo bijzonder maakt, zijn de mensen. Aan de ene kant de traditionele klederdracht, vooral de haardracht van de vrouwen (zie foto's), maar met name de religie. Het boeddisme is hier alom aanwezig en wordt op een wel heel bijzondere wijze (en zeer strict) uitgevoerd. Dat is overal terug te zien, met name rond het potala paleis en de jokhang, deze tempel en de authentieke omgeving (het barkhor circuit) is voor de Tibetanen het spirituele hart van hun hoofdstad en land. Jong en oud, dag en nacht, alleen of in groepjes, altijd draaiend aan gebedswielen/stokjes: iedereen loopt constant een khora. Alle tempels, kloosters, heilige bergen, heilige meren en welke heiligdommen dan ook, zijn omgeven door een heilige route, khora genaamd, en door deze khora met de de klok mee(!!) af te leggen (je wordt zeer raar aangeken wanneer je in de andere richting het circuit bewandeld), maak je jezelf verdienstig voor Boeddha. Dit zie je de mensen dus overal doen, heel bizar. Maar het meest bizar zijn nog wel diegenen die een bijpaald soort ritueel uitvoeren. Ofwel bij een heiligdom, ofwel tijdens hun pelgrimstocht, die de tibetanen overal naartoe maken en waarvan de belangrijkste tocht naar Lhasa is. Voor sommigen kan dit een tocht zijn van zo'n 1500km. Soms gaan ze met een groep in een vrachtwagen, maar één van de meest indrukwekkende beelden van Tibet, zijn de mensen die dit lopend doen. En de echte diehards doen dan dus ook nog een bepaald ritueel: prosteren. Ofwel, de handen samenvouwen op het voorhoofd en vervolgens omlaag voor de borst langs, dan door de knieën en vervolgens geheel uitstrekken op de grond. En nadat je dit hebt gedaan mag je drie passen lopen om vervolgens het ritueel te herhalen. En dat dus de hele weg naar Lhasa toe, iets waar sommigen dus zo'n 3 tot 4 jaar over doen. Onvoorstelbaar!

Mixed feelings

Maar als je me nu achteraf vraagt, was het alle moeite en zoveel geld waard: ja! Maar of ik het achteraf bezien gedaan zou hebben: ik denk het niet. Noem me een moraalridder, maar mij weegt het net iets te zwaar hoe ik hier als toerist rondloop tegenover de dalai lama die hier al meer dan 50jaar verbannen is... En deze ervaring hoor ik van meer toeristen. Tja en ik kom er ook maar gewoon eerlijk voor uit, het heeft misschien ook wel een beetje deels zijn charme, juist omdat het zo ontoegangelijk is en omdat ik nu kan zeggen ' ik ben tibet geweest!'. Naja, vraag me aan het eind van mijn reis nog maar een keer wat ik er nou precies van vond.

Maar goed, met een dubbel gevoel het vleigtuig in, op naar onze volgende bestemming! Omdat de vlucht was volgeboekt, vlogen we eersteklas. Zo, dat is relaxed! Dikke vette ruimte en een 3 gangen diner. En me kapot gelachen aan de chinees naast me die vliegangst had (al voel ik me daarover een beetje schuldig, sorry Lief en Annabel) en het echt niet meer trok tijdens onze landing. Al moet ik toegeven dat het een erg slechte landing was, nog nooit meegemaakt dat eerst het rechterwiel en enekele seconden later pas het linkerwiel landde. Uiteraard heb ik dit niet aan hem laten merken en hem met handen en voeten zoveel mogelijk geprobeerd hem gerust te stellen. Maar geheel uitgerust aangekomen in Shangri-la dus, wat er zeer verlaten uitzag, dus samen met het Nederlands stel waarmee ik in Tibet was (de erg leuke Bart en Anna) meteen door naar een klein dorpje onderaan de Tiger Leaping Gorge, een van de diepste gorges ter wereld. Hier even een een dagje rust gepakt, heerlijk met mijn boekje in de zon, klaargestoomd om morgen aan de trek te beginnen! Maar daarover later weer meer...

Voor nu weer heel veel liefs en dikke kusjes!

Ps, dankzij de geweldige verbinding hier kom ik er achter (na een uur bezig te zijn geweest met foto's selecteren) dat ik vanaf hier geen foto's kan uploaden, deze volgen dus over een paar dagen...

China: Bejng & X'ian

Bejing in 5 dagen...

Is eigenlijk echt veel te kort voor zo'n geweldige stad als dit! Maar er is meer te zien in china en maar zo weinig tijd, dus het kon niet anders. Maar wauw, wat een stad! Ik, die grote steden eigenlijk maar niks vind, zou hier zo willen wonen! Bejing is net zo groot als Belgie en telt 2 miljoen inwoners meer dan heel Nederland, maar je voelt je er alles behalve klein of verloren (de ervaring die ik meestal heb met grote steden...) De reden hiervoor is mede dat Bejing echt een heel overzichtelijke infrastructuur heeft, alle belangrijke dingen ook in het Engels staan aangegeven, het een geweldig metro stelsel heeft en er redelijk wat inwoners Engels spreken en heel behulpzaam zijn. Zolang je op hen afstapt, 9 van de 10 keer als een chinees op jou afstapt en je ' hulp' aanbiedt, dan is het een scammer en willen ze iets van je en word fiks opgelicht. Maar een beetje op je hoede zijn en dan kan je hier een geweldige tijd hebben.


Bejing: Verboden Stad, Zomer Paleis, Chinese Muur, Lama Tempel, fietsen&shoppen
X'ian: Terracotta Leger, Grote Moskee

Anyway, de aankomst. Flora en ik werden heel relaxed op het treinstation opgepikt door Vincent, paps zijn tolk in china, en netjes voor de deur van onze couchsurfing host afgezet. Oh ja, nog een reden om in bejing te wonen, het is mega cheap! We verbleven in een mega groot appartement (lees: woonkamer groter dan mijn hele kamer, keuken met bijkeuken en waskamer, badkamer met voorruimte en 3 slaapkamers -flora en ik hadden dus elk onze eigen kamer-) en dat voor 500 euro per maand..! En voor ons gratis dus. Uiteraard ben ik meteen uitgebreid in bad gegaan en bijna een heel boek uit gelezen op de wc, wat een luxe na 3 weken op mijn hurken in mongolie! Onze host had helaas geen tijd om ons de stad te laten zien, maar wel veel nuttige tips. Die avond uit eten geweest in een van de meest luxe restaurants van Bejing (lees: 16 euro pp!!) met een engels stelletjes dat we in de trein hadden ontmoet en daar de lekkerste peking eend van bejing en nog veel meer lekkers gegeten. Hadden we ook wel verdiend na mongolie vonde we zelf!

Die dag erop hebben we de verboden stad bezocht en kennis gemaakt met de chinese touristen. Oh my god, wat zijn die erg! Het reist in groepen van 10 tot 50man, draagt matching petjes of truien en volgt een vlaggetje met een megafoon eraan waar een constante stroom van chinees geschreeuw uit te horen is. En daar heb je er per attractie dus echt honderden van, om gek van te worden! En dan zitten wij nog niet eens in hoogseizoen.

Maar de verboden stad dus. Ja, ongelooflijk bijzonder! Maar ik vind vooral dat chinese emperors gewoon ongelooflijk gestoord waren! Ik ben gister in X' ian naar het terracota leger geweest. Dat was onderdeel van de graftombe van de eerste keizer. Deze tombe beslaat in totaal zo'n 5000km2 en bestaat dus onder andere uit het bronzen leger, veel levend begraven dieren, kunst, zijn nageslacht, weet ik veel wat nog meer en dan sta je nog niet eens stil bij hoeveel slavenwerk ervoor nodig is geweest en hoeveel er voor zijn gestorven. Hoe narcistisch kan je zijn?!!! Maar wel heel indrukwekkend allemaal dus. Hetzelfde geldt eigenlijk ook voor de muur. Flora en ik hadden echt de meest verre plek gekozen om hem te bezoeken, waardoor we uiteindelijk meer tijd onderweg waren dan echt op de muur, maar na mongolie is niks meer ver. Maar dat had dus wel opgeleverd dat we zo'n beetje de enige waren op de muur, extra bijzonder dus! Helaas gold voor het zomer paleis weer het tegenovergestelde, overal chinezen die het geschreeuw van een andere chinees volgden. Maar wel een heel bijzonder mooi park! En ook nog de Lama Tempe bezocht, een tibetaanse tempel. Ik kan het wel allemaal beschrijven, maar de foto's zeggen waarschijnlijk tien keer meer, dus zie daar!

De laatste dag hebben we een fiets gehuurd (zo, dat had ik dus echt wel gemist, fietsen door de stad!) en zijn we naar de grootste markt geweest waar je daadwerkelijk alles kan vinden, maar dan wel namaak en dus voor een prikkie, mits je goed weet af te dingen. Maar dat geldt voor alles in China, werkelijk op alles kan je afdingen! Ik ben daar vreselijk slecht in, gelukkig is Flora een regelrechte die hard! Maar de markt dus. Het is maar goed dat er niets in mijn backpack bij kan, dus heb me netjes in gehouden en slechts een horloge en nieuwe schoenen gekocht. Precies dezelfde als die ik ooit op de albert cuyp heb gekocht, die dus hoogstwaarsschijnlijk hiervan komen. Leuk weetje trouwens ook: 70% van alle sextoys is afkomstig uit china. Maar ja, wat is tegenwoordig niet 'made in china'?!!

Oh, en Bejing mag dan mega groot zijn, maar we zijn tot drie keer aan toe reizigers tegengekomen die we ofwel in mongolie ofwel op de trein hadden ontmoet. Dus onze laatste avond weer gezellig met een stel uit eten geweest. Toen op de nachtrein naar X'ian en daar dus het leger bezocht en de moslim buurt in geweest, helaas was dat vooral heel toeristisch. Maar de Grote Moskee was wel heel bijzonder om te zien, Chinese architectuur met een vleugje islam, heel apart.

Bye Bye Flora...

En toen kwam het moment om afscheid te nemen van Flora. Zij wilde daar meer tijd doorbrengen, ik niet en heb die ook niet, dus ben die avond nog op de nachttrein naar Chengdu gestapt, waar ik vanmiddag ben aangekomen. Ergens heel jammer, want Flora en ik klikte echt heel goed! Hebben onwijs veel gelachen, maar ook fiks gediscussierd. Zijn eigenlijk twee meiden van dezelfde slag, alleen dan wel van een compleet ander continent en dat komt in sommige dingen wel naar voren. Leuke ervaring! En daarnaast waren we af en toe echt net Jut en Jul. We zouden zo de sterren kunnen zijn in de vrouwelijke versie van 'dude, where's my car'. Maar waarschijnijk treffen we elkaar hier weer over een paar dagen en wie weet waar nog wel niet meer!

De treinreis is prima verlopen, treinen zijn hier echt goed te doen. En ben nog versierd door een Chinees, dus ook nog een grappige ervaring erbij. Volgens mij heeft ie flink wat moed moeten verzamelen, want hij sprak me pas vlak voor aankomst aan. Kreeg eerst een cakeje aangeboden, vervolgens een boek met chinese en engelse verzen en zijn emailadres... Maar no worries liefje, ben nergens op ingegaan hoor..!

Maar voor het eerst sinds een maandje dus weer echt helemaal alleen. Wel een beetje gek, zometeen maar 'alleen' een hapje gaan eten ergens. Maar ik heb voor morgenochtend een tour naar de panda's geboekt, dus hopelijk ontmoet ik daar wat leuke mensen om verder mee te reizen. Ja en her dus even aankijken of het gaat lukken om Tibet te bezoeken. Het is mogelijk, maar MOET via een tour en kost aardig wat centjes, maar ja het is wel tibet!! Dus hopelijk kan ik hier medereizigers voor vinden, we zullen zien! Later weer nieuws hierover...

Oh, en toch een paar transformaties...

Ik weet dat ik iedereen heb beloofd dat ik geen spat zal veranderen, maar helaas blijkt dat onontkombaar. Mijn excuses, maar gelukkig zijn de veranderingen vrij gering.
Maar goed, transformatie nummer 1. Ik wordt dus echt met de dag ongelooflijk veel wijzer! Tenminste, dat moet wel, want mijn derde verstandkies is namelijk ontzettend snel aan het doorkomen ;)

Oh, en transformatie nummer 2, de navelpiercing is er dan eindelijk toch maar eens uit. Ziet er niet uit nu dat gaatje, maar hopelijk is dat dus een beetje dichtgegroeid tegen de tijd dat ik terugkom.

Oh, en transformatie nummer 3, ik ben gestopt met roken! Nu al ruim drie weken en zo moeiteloos eigenlijk dat ik er steeds niet aan dacht om dit melden. Maar rookvrij dus! Ik had esmo al beloofd ook te stoppen als het hem nog steeds gelukt was tot aan indonesie (1 maandje nog maar trouwens, jeej!!), maar waarom wachten dacht ik in mongolie. En ik moet zeggen, ben slechts 1 keer in de verleiding geweest en dat was toen er heeeeel veeel alcohol in het spel was. Maar ook met een paar biertjes kan ik prima zonder, goed he? :) Naja, al met al volgens mij dus alleen maar positieve veranderingen!

Oh nee, ook een slechte transformatie. Ik spreek hier zoveel Engels en zo weinig Nederlands -ik denk de helft van de tijd al in het engels en volgens mij zelfs al eens gedroomd in het engels- dat mijn Nederlands er gewoon op achteruit gaat. Ik moet soms echt zoeken naar een woord, laat dus staan mijn grammatica. Bij deze dus ook vast mijn verontschuldigingen voor de vast vele spel&taalfouten die hier vast en zeker te vinden zijn...

Oh, en nog een laatste transformatie die mijn reisplannen betreft. Ik ga samen met mijn mams en maartje aan het einde van onze tijd samen in india Agra en Varanassi met hun bezoeken en heb besloten dan met mams mee terug te vliegen naar NL, dus ik keer een maandje eerder dan gepland terug. Dus eind januari kan ik een ieder weer verblijden met mijn aanwezigheid! (en jullie mij uiteraard!)

Lieve mensen, later weer meer, ik ga mijn hongerige maagje vullen!

Heel veel liefs en dikke kussen!

Ps 1. Ik heb nog geen chinees nummer, dus sms even niet, maar kan nog altijd volop gesmst worden op mijn NL nummer (dus mensen, doe dat vooral :))

Ps 2. Facebook en youtube zijn hier verboden, dus ik kan daar voorlopig even niks via doen... Oh, en China bestuurt niet alleen het internet, maar beheert dus ook het weer. Het fabeltje dat ze voor de olympische spelen een chemie de lucht in hebben gegooid om de vervuiling tegen te gaan en wolken te doen verdwijnen, is dus geen fabel maar echt gedaan!! Dat, tezamen met het feit dat ze een aantal fabrieken hebben verplaatst, heeft ertoe geleid dat de vervuiling in Bejing in elk geval, heel erg mee valt en wij het geluk hebben gehad met elke dag een strak blauw lucht! Erg fijn dus. Als ze nou ook nog eens wat zouden doen aan het gerochel op straat...

Een paar " ik heb nog nooitjes" dankzij Mongolië

Ik heb/ben nog nooit…

Zoveel wild geplast dat ik het volgens mij wel ben afgeleerd. En jullie weten allemaal hoe dol ik was op wildplassen. Maar het wordt iets minder leuk wanneer je het midden in de nacht moet doen met -5 en een nummertje 2 is dan al helemaal niet plezant, laat staan als je dan ook nog eens ziek wordt… Maar alles is nog altijd beter dan het alternatief: the whole in the ground... Men graaft hier een gat in de grond, legt er wat planken overheen en bouwt er een huisje boven (in sommige gevallen alleen een hekje) et voila, u heeft een toilet! Maar ik kan mooi wel zeggen dat ik heel centraal Mongolië heb afgebakend als zijnde mijn territorium!

Op den duur zo’n lage verwachtingen gekregen, dat we met een diep gat in de grond al blij waren…

Zo lang en zo vaak zonder elektriciteit, douche, stromend water (en vandaar dus ook zonder toilet) gezeten.

Zo’n ongelooflijk mooie sterrenhemel gezien, dat je zelfs de Melkweg kon zien. Helaas kwamen we met zijn vijven niet veel verder dan het benoemen van de Grote Beer en de Poolster…

Zo’n immense stilte meegemaakt dat je je eigen hartslag kan horen evenals het klapperen van vleugels van vogels.

Zo weinig privacy gehad. Niet alleen zat ik 18dgn vast aan de mensen met wie ik de tour deed, maar voor Mongoliërs is een ger hetzelfde als een open bar. Ongeacht de tijd. Vreemd wakker worden dus met 3 vreemde mannen die rond het vuur staan. Of als iemand het vuur komt aanmaken net als je je aan het omkleden bent.

Nog nooit zo lang zonder werkende communicatie middelen gezeten. Noem me communicatie verslaafd, ik geef de voorkeur aan sociaal/betrokken. Ik houd er nou eenmaal van om contact te onderhouden. Vond het vooral lastig dat ik niet gewoon eventjes wat van me kon laten horen en visa versa. Kleine, onbenullige dingetjes, maar die je wel het gevoel van geven dat je nog verbonden met met iedereen thuis.

Zo veel koude nachten meegemaakt, dat ik er heimwee van kreeg. Dit met name door de combinatie met gebrek aan communicatie, pijn van het paardrijden, weinig slaap, harde bedden (of de grond) en een snoezig stelletje tegenover je hebben dat elkaar opwarmt terwijl ik 2u nodig had om mijn voetjes warm te wrijven...

Iemand zo veel verschillende gerechten zien maken met slechts wortel, aardappel, rijst, augurk en mutton (schaap) als ingredient. En het mocht dan behoorlijk lekker zijn, na 18dgn komt het toch echt je strot uit, dus we hebben onszelf bij terugkomst mee uit eten genomen bij de Italiaan!

Mijn nagels 3x per dag schoongemaakt en nog constant met vieze nagels rondgelopen. Hetzelfde gold voor mijn neusje. Niks frisse lucht! Oude auto’s doen de stof flink opwaaien.

Zo’n eindeloos uitzicht gezien dat je werkelijk denkt dat de wereld ophoudt te bestaan.

Zo veel kuddedieren gezien (en ik ben nota bene opgegroeid met een weiland in mijn achtertuin!). En ze liepen dus gewoon vrij rond. Echt duizenden paarden, koeien, schapen, geiten, yaks (yakken?) en… kamelen! Maar ja, is dus ook niet zo gek gezien er voor elke Mongoliër (kan het niet over mijn hart verkrijgen Mongool te zeggen, al te veel grappen over gemaakt) 13 paarden zijn. Overigens ook nog nooit zoveel dierenbotten en –poep gezien!

Zo verlangt naar een salade dat ik vanavond terug ga naar een restaurant met super lekker westers eten, maar waar ze ons een extra maaltijd op de rekening wilde laten betalen, omdat de serveerster het vergeten was te brengen, maar tegenover de manager stellig bleef volhouden dat ze het wel had gebracht en het 15min duurde voor de manager ons geloofde.

Mongolië

Mongolië

Na een dagje in UB door te hebben gebracht, was het tijd om het echte Mongolië te verkennen. Via ons guesthouse hadden we een tour geboekt voor 18 dagen die ons door heel centraal Mongolië zou voeren en ons alle hoogtepunten zou tonen. We waren in totaal met 7 man, een chauffeur, een gids, Moo (een thaise vrouw, viel als enige helaas wat buiten de groep), Emanuelle en Anais (een heel leuk frans stelletje van mijn leeftijd) en Flora en ik. Een combinatie die goed bleek te klikken!

Eerst even wat over de infrastructuur...

Voor ik wat over mijn beleefde avonturen ga vertellen, moet ik echter eerst wat vertellen over de Mongoolse infrastructuur. Behalve in de grote steden, en daar zijn wij er maar 4 van tegengekomen, zijn er nergens verharde wegen. Je rijdt dus slechts in de sporen van je voorgangers. En dan moet je maar net de juiste sporen te pakken hebben. Onvoorstelbaar hoe men hier de weg vindt! Er zijn nergens borden en in het uitgestrekte landschap, zijn er soms voor mijlen in het vooruitzicht geen aanknopingspunten te vinden. Je kan moeilijk zeggen ‘ Rechts bij de derde geit van de tweede kudde en weer rechtdoor vanaf de witgevlekte yak”. Wanneer er Gers in de buurt zijn, gebruikt men deze, de deur is namelijk altijd gericht op het zuiden. Verder is het met name een kwestie van geluk hebben met het treffen van een chauffeur met een goed geheugen en veel ervaring. Daarbij meegenomen dat Mongolië ongelooflijk groot is, zijn de de afstanden niet alleen heel lang, maar ga je dus ook nog eens heel langzaam voorruit. Een afstand van 250km, daar doe je hier al snel zo’n 7u over. Uiteindelijk hebben wij 8 dagen grotendeels in de auto doorgebracht, 7 dagen tot aan de lunch gereden en slechts 3 dagen zonder de auto doorgebracht. Het is helaas onvermijdelijk in een land als dit, dat je zo veel tijd in de auto doorbrengt. De wegen zijn nou eenmaal niet beter. En zelfs nu er overal gewerkt wordt om verharde wegen aan te leggen, denk ik niet dat dit heel veel zal veranderen. Ook op deze wegen gaat het namelijk niet heel veel harder. Het grote nadeel voor ons, was dat wij vastzaten aan tour en dus aan een programma. Iets wat ik dus niet nog een keer ga doen, maar in een land als dit is een trip als die wij hebben gedaan bijna niet zelf te realiseren, tenzij je heel veel geld en tijd hebt. Met name dat laatste had veel kunnen uitmaken. Met meer tijd kan je langer op een plek blijven, waardoor het iets relaxter reizen wordt. Het elke dag moeten verplaatsen, in- en uitpakken, veel onderweg zijn, gaat op den duur best zwaar wegen. Ik vind Mongolië absoluut een prachtig land, maar raadt een ieder aan die hier heen wil, neem je tijd!! En liefst, wanneer je over de middelen beschikt, huur een privé auto met chauffeur en maak je eigen programma. Maar ik wil jullie nu niet de verkeerde indruk geven, ik heb namelijk echt een hele leuke, bijzondere trip gehad!

De trip: Centraal Mongolie in 18 dagen

Het midnoorden: Amarbayasgalant Khiid (klooster) – Khovsgol Nuur (zusje van baikalmeer) – Moron City

De eerste drie dagen was het voornamelijk veel rijden, maar het landschap was nog nieuw, dus mijn ogen uitgekeken. In het noorden is het vooral berglandschap, maar de afstand tussen de bergen is zo immens, dat het landschap een eindeloos gevoel geeft. Hier hebben we het Amarbayasgalant klooster bezocht, het twee na grootste/belangrijkste klooster in Mongolie en nog het meest intact. Veel klooster zijn namelijk vernietigd of leeggeroofd eind jaren 30 vorige eeuw vanwege de communistische bezetting. Ook werd het gelovigen moeilijk gemaakt om hun geloof te praktiseren en er verdwenen veel monniken en nonnen in gevangenkampen. Pas sinds de jaren 90 heeft het land zijn geloofsvrijheid terug. Tegenwoordig is Mongolie samen met Zuid Korea en Japan (en misschien nog een ander land, ben ik even vergeten) een van de weinige Aziatische landen waar er (echte) democratie wordt gehandhaafd.

Maar terug naar mijn trip. Veel in de auto dus, maar onderweg wel gestopt bij nomaden families (gewoon een kwestie van aankloppen en binnenvallen met 7man) en daar geluncht en zo moeten geloven aan de ‘ milk tea’. Een zeer melkachtige, zoute substantie, niks voor mij dus. Dus wanneer er even niet werd opgelet, ging dat mooi Flora’s kommetje in! Overigens ook gegiste paardenmelk moeten drinken. Dit was echter best lekker. Maar das niet zo gek gezien het niks naar melk smaakte en er alcohol in zat, dan gaat het er bij mij als snel in! Na het klooster zijn we naar het Khovsgol meer vertrokken. Hier hebben we twee dagen paardgereden in de prachtige omgeving rondom het meer. Helaas hadden we pech met het weer. Drie dagen in de auto een strakblauwe lucht gehad, gaan we te paard, is het bewolkt, regenachtig en koud. Dit heeft mede geleid tot mijn eerste breekpuntje. Dag1 was het nog wel te doen. Maar de tweede dag deed echt alles pijn en regende het constant. Vervolgens kostte het me twee uur om mijn voetjes op te warmen in de auto. Ook had ik nog geen nacht goed geslapen vanwege de koud (een ger is minder warm als dat ie lijkt, zeker gezien het vuur na een paar uitdooft). Daarbij komende nog eens dat er deprimerende muziek opstond en ik tegenover mij het frans stelletje elkaar heel zoet zag opwarmen. Op dat moment had ik er mijn hele reis voor op willen geven om maar eventjes thuis te zijn en ook tegen een bepaald iemand aan te kunnen kruipen…

Gelukkig ben ik een eeuwige optimist, dus die avond een uitstapje naar de kroeg georganiseerd om iedereen weer wat op te beuren! Iedereen zat er namelijk een beetje doorheen op dit moment. Onderhand waren we aangekomen in het stadje Moron. En je kan het bijna niet geloven, maar dat spreek je op zijn engels dus echt zo uit als het engelse woord voor ‘ debiel’. Zit je in een land vol Mongolen in het debielen stadje, dan vraag je er toch gewoon om dat er de spot met je wordt gedreven?!! Gelukkig hebben ze het zelf niet door, maja het zijn dan ook Mongolen en die zijn nou eenmaal niet zo slim (okay, heel misplaatst grapje, I know, maar kan het niet laten er op zijn minst 1 te maken). Maar daar ben je dan, vrijdagavond 22:00 in een van de grootste steden op zoek naar een kroeg. Dit blijkt dus een bijna onmogelijk taak. De straten zijn onverlicht, doodstil en verlaten, op de enkele dronkaard na. Dan die maar om hulp vragen, dronken wordt je tenslotte niet zonder alcohol! Zo twee mannen met een kind van 18maanden aan gesproken en beland in de Chingis Bar (bijna alles heet hier trouwens chingis) inclusief de twee al dronken mannen en het kind. Ik had het idee alsof we op een verlaten schoolfeest terecht waren gekomen. Te harde muziek, te donker, te veel blacklights en slechts 6 man op de dansvloer, in een kringetje. Overigens waren er maar zo’n 20 mensen in totaal (inclusief barpersoneel). Wij rustig aan het bier, bestellen die twee Mongolen een fles wodka. Uiteraard werden we gedwongen tot shots. Het afslaan van iets dat wordt aangeboden, wat dan ook, is hier zeer onbeleefd, dus uiteraard konden we geen nee zeggen. Maar shots hier zijn dus ter grote van een theekopje, dus binnen 20min was de fles leeg en stonden wij dronken op de dansvloer mee te dansen in het kringetje en (liefhebber van kids als dat ik ben) eindigde ik met de kleine al slapend in mijn armen en de papa op de dansvloer. Een goede avond dus en voor het eerst geen last gehad van de koud! Helaas de volgende dag wel van het mannetje met de hamer in mijn kop...

Het midwesten: Terk National Parc (witte meer) –Tsenher (hotsprings) – Karakorum (oudste stad) – Orkhon Khurkhree (watervallen)

Door naar het midwesten Mongolië! Onderweg zagen we het landschap meer en meer veranderen. De bergen begon langzaam te verdwijnen en daarvoor in de plaats kwamen uitgestrekte vlaktes. Echt onvoorstelbaar, soms had je echt het idee alsof de wereld ophield te bestaan. Ik snap het best dat men duizenden jaren geleden dacht dat de wereld plat was, ik vergat hier ook even dat ze rond is. Voor grootste gedeelte waren wij echt de enige in mijlenver. Je voelt je dan echt even alleen op de wereld, heel bijzonder. Ook heb ik nog nooit zo’n immense stilte meegemaakt dat het bijna overweldigend wordt. Voor mij is deze stilte en de leegte echt het meest indrukwekkende van Mongolië.

We hebben hier ook voor het eerst overnacht bij een nomaden familie. Je kan in dit land dus werkelijk overal aankloppen (moet ook wel met zulke barre omstandigheden), zelfs met 7man. Zoek een locatie met 2 gers, de familie gaat dan bij de buren slapen (of jij slaapt bij hun op de grond, hebben we ook meegemaakt) en jij beschikt over hun huis voor een nacht, geen probleem. Uiteraard worden ze hier wel wat voor betaald en we hadden eten mee genomen. Zo mijn eerste Mongoolse bbq genoten. Vlees, hete stenen, water, groenten en een soort van pasta brood, allemaal in een pan om het vuur en 40min later, smullen maar (zie foto’s!). Toen door naar het witte meer en hier weer een dag paardgereden en een uitgestorven vulkaan bezocht. Deze keer in Mongoolse klederdracht (zie foto), dus een stuk beter bestand tegen de koud. Gelukkig kwam het zonnetje door, uiteindelijk dus een zeer relaxte dag gehad, afgesloten met een beetje vissen.

Toen op naar het hoogtepunt van onze trip, de hotsprings! Gezien stromend nergens te vinden is buiten de steden, zijn douches dat dus ook. Over de gehele trip hebben wij 5keer kunnen douchen (in 18dgn dus, ja das inderdaad behoorlijk bah!). Bedenk daarbij onze activiteiten en stoffige auto ritjes, een douche was iets waar we echt naar uitkijken. Badderen in hotsprings onder een sterrenhemel met een biertje, was dus echt hemels!

Door naar Karakorum. In de tijd van Zanzibar was dit een prachtige handel stad, nu is er niet veel meer van overgebleven. Hier het grootste klooster bezocht (Erdene Zuu), de turtle rocks bezichtigd en een 60cm grote penis aanschouwt ‘ the phallic rock’ . Deze was geplaatst om de lust van monniken te bedwingen en erop gaan zitten geeft vruchtbaarheid, ik heb hem dus voorlopig alleen maar even aangeraakt..

Verder nog wat watervallen bezocht en daar heerlijk gechilled in het zonnetje. Een marktje en museum bezocht in Arvaiheer en wederom bij een nomaden familie geslapen. Ook voor het eerst ziek geworden, maar gelukkig duurde dat maar twee dagen. Er is maar zoveel mutton dat een mens kan verdragen. Gelukkig had iedereen hier in onze groep last van, en onze lieve gids/kok wist de maaltijden prima aan te passen voor ons.

Het midzuiden, de Gobi woestijn: Khangaryn Els (zandduinen) – Bayan Zag (flaming cliffs&dinobotten) – Yolyn Am vallei – Baga Gazryn Chuluu (stuppa) – Sum Khokh Burd (ruïne tempel&eeuwenoude muurtekeningen)

Toen op naar de Gobi woestijn. Mijn eerste woestijn, dus zeer bijzonder! Ook de rit hierheen was weer heel mooi, elk halfuur veranderde het landschap. Van dor gras, naar hooiachtige duinen, naar prachtige maanlandschappen en uiteindelijk kwamen we aan bij de zandduinen waar het ons om te doen was. Overigens waren deze helemaal niet zo heel uitgestrekt. In tegenstelling tot wat je zou denken van een woestijn, bestaat de Gobi maar voor 3% uit zand. Maar het was alsnog indrukwekkend om te zien en onmenselijk om te beklimmen. Mijn god, wat was dat een beproeving, maar hert uitzicht van bovenaf de duinen was het meer dan waard! Hier ook nog een kamelen ritje gemaakt, dit was helaas alleen heel toeristisch. Een uurtje aan de hand van een gids. Maar die beesten stinken en spugen toch alleen maar, dus zo heel erg was het niet om er snel weer vanaf te mogen.

Van hieruit door naar Bayan Zag, de dinosauriërbotten opgravingen en de ‘flaming cliffs’ . Hier zijn ontelbaar veel skeletten, fossielen en zelfs dino eieren gevonden. Uiteraard ziet Mongolië hier zelf weinig van terug, maar in het national history museum in Londen en New York bijvoorbeeld, kan je deze bezichtigen. Wel zijn er nog resten van botten te vinden en wil je weten of je bot te pakken hebt, check of het wit en breekbaar is, lijkt de structuur botachtig, plak het dan op je tong, is het sticky, dan heb je een dinobot op je tong, zo niet zit je op een niet zo oud stukje kameelbot te sabbelen, jammie! Maar uiteraard toch getest en ja hoor, een echt stukje dinobot mogen likken!

Vervolgens de Yolyn Am vallei bezocht. ’ s Winters zijn hier 2m dikke ijslagen te vinden, nu hebben we niet meer dan 2mm gezien. Maar wel de vallei beklommen, dus weer flink wat mutton calorieën verbrand! Mijn angst dat het eten hier vreselijk zou zijn en ik af zou vallen, was geheel ongegrond. Onze gids fungeerde namelijk ook als kok en wist met weinig ingrediënten toch verbazingwekkend veel lekkers klaar te maken. Met 3 warme maaltijden op een dag kwamen de kilo’s er dus eerder aan dan af helaas. Op de weg terug ook nog een stuppa bezocht, rotsachtige formaties waar nog goed te zien was dat Mongolië ooit een zee was, een een tochtje al kruipend door een grot gemaakt. Deze is overigens niet in de Lonely te vinden, dus we voelden ons echte avonturiers! Verder nog een ruïne tempel bezocht en 5000jr oude muurtekening gezien, dit laatste was helaas iets minder indrukwekkend (probeer zelf op de foto maar te zoeken naar de tekening), het ging om slechts 2 herten. Zelfs onze chauffeur maakte er een grap van en kraste er eentje bij.

Toen al stinkende en stoffig terug naar UB. Het eerste wat ik bij terugkomst heb gedaan was dan ook een douche nemen en mijn kleren naar een wasserette gebracht, wat een verademing om mijn kleren zacht van de wasverzachter en nog warm van de droger weer in handen te mogen nemen, ik heb de tas eventjes stiekem geknuffeld. En ’s avonds hebben Flora en ik onszelf getrakteerd op een etentje in het beste restaurant van Ub, heeeeeeeeeeerlijk! Vanavond weer :)

En dan morgen op naar Beijing, spannend! Flora heeft een ticket voor dezelfde trein weten te bemachtigen, dus dat is gezellig. Flora is echt een superleuke meid en we klikken goed, dus we gaan nog eindje samen verder in China. Ze had al een couchsurf host geregeld in China, dus de slaapplaats is ook al weer geregeld. Mongolië was echt prachtig, maar heb wederom zin in een nieuw land, ben benieuwd!!

Nog even snel mijn indruk van Mongolie

Mensen: Hitler had het bij het verkeerde eind. Nou had Hitler het uiteraard fout wat betreft een heleboel dingen, maar met name wat betreft de Übermensch. Deze is namelijk alles behalve blond met blauwe ogen. Deze heeft namelijk zwart haar en spleetogen en wordt gekweekt in Mongolië. Echt waar! Ik heb het met eigen ogen mogen aanschouwen. Zo heeft echt bijna geen enkele Mongool een bril. Hakken ze zelfs dronken nog hout met een arm, wat Emanuelle en mij met twee armen nog niet lukte. Hebben ze een vuurtje binnen no time aangemaakt, waar wij een kwartier over deden. Ze pakken zonder blikken of blozen de deksel van de haard op, wat ons meerdere brandwonden heeft opgeleverd. Rijden uren paard, dagen achtereenvolgens, wij konden tijdens de lunch al amper meer zitten. En het meest opmerkelijke wat we gezien hebben, was bij de nomaden familie. Een 6jarig meisje ging even achterop bij haar vader op de motor, wij dachten voor een leuk ritje. Niks was minder waar. Het kind werd een km verderop op een heuvel gedropt achter een kudde geiten en schapen en begon vervolgens van links naar rechts naar beneden te rennen en bracht zo de kudde binnen. Vervolgens kwam ze terug gehuppeld alsof het de gewoonste zaak van de wereld was. Oh en ik vergeet het belangrijkste bewijs, ze overleven in Mongolië, het meest barre en koude land dat er is!!!

Behalve dat het bovennatuurlijke mensen zijn, zijn ze ook nog eens de meest vriendelijke mensen ter wereld. Ze zijn oprecht gastvrij, vrolijk en behulpzaam. Opvallend is dat er redelijk engels wordt gesproken, en wanneer ze dit niet kunnen, proberen ze alsnog te communiceren met handen en voeten of gaan naar tolk opzoek. Heel wat anders dan de Russen die je gewoonweg negeren. Ook wordt hier veel meer gelachen op straat.

Opvallend is verder dat op het platteland de mannen er veel ouder uitzien dan de vrouwen. Maar dat eigenlijk niet zo gek, gezien de mannen de hele dag buiten werken in de zon en de vrouwen voornamelijk binnen. En zelfs in the middle of nowhere besteden de vrouwen nog aandacht aan hun uiterlijk. Ze dragen make-up, sieraden en ik heb ze zelfs haklaarsjes zien dragen. Maar misschien is dat laatste wel gewoon ter bescherming tegen de poep overal...

Wat me echter het meest verbaasde, was de manier hoe men hier omgaat met de natuur en dieren. Je zou verwachten dat in een land waar men afhankelijk is van het land en zijn dieren, dat men hier veel respect voor zou hebben. Niks is minder waar. Overal is afval te vinden, met name veel lege flessen alcohol. Dit is niet afkomstig van buitenlandse toeristen, maar juist van lokale toeristen. Het plastic wordt verbrand in het haardvuur. Lekker vooruitzicht, gat in de ozonlaag in het land van de blauwe lucht. Dan de dieren. Misschien zorgen ze goed voor hun kuddes, maar de dieren die voor toeristen worden gebruikt, zagen erin elk geval niet al te best uit. Slecht verzorgde paardengebitten, kamelen met hangende bulten (denk aan willy de orka), adelaars aan een touwtje voor op de foto en honden snakkend naar aandacht, en jagen op gazelles voor de lol. Ik had dit als laatste in dit land verwacht.

Opmerkelijkheden: Ze hebben hier vrij huwelijk. Wat misschien niet zo opmerkelijk is, maar wat ik er opmerkelijk aan vind is, hoe vinden ze in godsnaam iemand?! Buiten de steden, woon je echt mijlenver uit de buurt van mensen. En behalve in UB, is er niet echt bepaald een nightlife ofzo. Magoe, het is dan ook niet voor niks het een na dunbevolkste land ter wereld.

En Mongolië mag dan een mega groot land zijn, met ongelooflijk uitgestrekte landschappen, maar alles erin is kleiner dan elders. De koeien, de paarden, de gazelles, de kamelen, de muizen, de zandduinen, de rotsformaties, de yakken (yaks?), alles. Hierdoor vielen sommige dingen soms wat tegen. Maar misschien lijkt het wel gewoon kleiner, doordat het land zo groot is. Ik voelde mezelf namelijk soms ook wat kleiner. Behalve wanneer ik in de buurt van Mongolen ben uiteraard. Aziaten zijn namelijk een stuk kleiner zoals u allen vast wel weet, dus het is zeer plezant me eindelijk eens niet de kleinste te voelen!!

Persoonlijk: Mongolië, supermooie ervaring dus! Maar wel echt aan te raden met meer reistijd. Het veel in de auto zitten is niet alleen vervelend voor je achterwerk, maar af en toe ook voor je spirit. Het was voor mij soms in elk geval te veel tijd om na te denken en met je hoofd af te dwalen naar Nederland en dan ga je thuis soms toch echt wel missen, wat niet echt nodig is. Over het algemeen moet ik zeggen dat het (alleen) reizen me echt mega meevalt. Ik vind het eerlijk gezegd niet zo heel veel voorstellen, terwijl iedereen het allemaal maar zo stoer vindt. Maar ja ik heb nooit echt moeite gehad om ergens anders te zijn en kan er overal wel een partijtje van maken. En, zoals ik hierboven al heb beschreven, is het niet echt relaxed dat je niet even ergens wat langer kan blijven en een beetje kan settelen. Maar, nu op naar China en daar weer alle vrijheid, dus kan het daar mooi beter aanpakken!