Chengdu: Panda's, boeddha's, Flora & fietsen

Na een redelijk comfortabel ritje in de nachttrein werd ik netjes opgewacht door de pickup service van mijn volgende hostel: Sim's cozy guesthouse, en cozy is het zeker! Heel relaxt gebouw, met tuin, dakterras, cafetje en chillruimte en heel goededorms, met eigen badkamer en de beste douche die ik in mijn hele trip heb gehad. Tja, en dat soort dingen ga je toch echt wel waarderen na zo lang van huis weg te zijn geweest. En ik ben al best een tijdje weg bedacht ik me laatst! Ik lag eergister heerlijk in het zonnetje, op het dakterras van ons hostel in lhasa met uitzicht op het potala palace, en ging voor het eerst echt even na wat ik eigenlijk allemaal al heb gedaan tot nu toe. Pff, best veel en best vet eigenlijk!

Panda's

Maar terug naar Chengdu, bekend om zijn panda breeding research centre, iets wat je niet mag missen als je in china bent. En inderdaad, toeristisch als het is (lees: naar baby panda's staren vanachter een raampje, geen foto's mogen maken, want daar moet je voor betalen,en na 20sec weggebonjourd worden) is dit toch iets wat je niet mag missen. Ik was er al heel vroeg, dus precies op tijd voor voedertijd, dus de panda's waren op hun meest actief (lees: ze waggelen wat richting bamboo, gaan op hun luie reet zitten en eten wat om vervolgens weer in slaap te vallen). Dit centrum is zo bekend, omdat het de meeste (mn kunstmatige) zwangerschappen weet te bewerkstelligen, iets wat schijnbaar supermoeizaam gaat bij panda's. Doordat ze geevolueerd zijn van carnivoren naar herbivoren en ze bamboo hebben gekozen als enige voedselbron, maar dit eigenlijk niet kunnen verteren, zijn ze het grooste deel van hun tijd bezig met eten en slapen om te kunnen verteren. Daarnaast zijn ze ook gewoon superlui van aard en ook nog eens zeeeeer selectief in partner zoeken, dus van een beetje fatsoenlijke sexy times, komt er maar weinig. Heel eerlijk gezegd denk ik, laat de natuur zijn gang maar gaan, deze beesten behoren uit te sterven als je de feiten zo op een rijtje zet. Je mag als ras toch op zijn minst een beetje moeite doen om te overleven! Maar van overlevingsdrang hebben deze beesten nog nooit gehoord en het lijkt ze ook niet veel te kunnen schelen. Dus lang leve de mens met zijn techniek en IVF! Nee, maar nu even echt serieus, ondanks dat ze een beetje saai zijn,zijn ze weleht heel zoeten mooi (zie foto's). En gelukkig zijn er ook rode panda's, die hebben gelukkig wel van lichaamsbeweging gehoord!

Boeddha's

Die dag erop heb ik een uitstapje gemaakt naar Leshanmet een stel mensen die ik in het hostel had ontmoet. Leshan staat bekend om zijn 'giant buddha'. Een houten buddha van 81m hoog, gebouwd aan de over waar 3 rivieren samenkwamen om de schepen te beschermen tegen de sterke stroming. En sterke stroming it is! Aan de andere kant heb je allemaal kraampjes waar je zwembandjes en dergelijk kan huren en daar gaan dus alle oudjes, badmuts, zwembandjes en al, de rivier in om te zwemmen tegen de stroming in. Erg zoet beeld, 5 oudjes, op een rij, puffend en al, en maar geen meter vooruitkomend. Ik zou er diep gefrustreerd van raken, of doen wat de jongeren doen, via wal een stuk lopen en je vervolgens lekker laten afvoeren door de rivier..! Maar de giant buddha, daar kwamen we voor. Zoals altijd eerst weer een fikse entree prijs moeten betalen (wie zegt dat china cheap is LIEGT!) om vervolgens weer in een horde chinese toeristen verzeild te raken. Voor het beklimmen van de budhha is een wachtrij van zo'n 2u, en dan zit ik nog in laagseizoen. Dat dus maar niet gedaan en genoegen genomen met wat kiekjes van bovenaf. Gelukkig verschafte ons kaartje ons ook toegang tot de rest van het park, waar prachtige tempels en een oud vissersdorpje verscholen lagen. Gelukkig gaan de chinese touristen alleen maar voor de hoofdattracties(overal is dat dus zo, echt ongelooflijk!)en hadden we dit deel bijna geheelvoor onszelf. De dag afgesloten met wat heerlijk dumplings.

Flora & Fietsen

Bij terugkomst werd ik aangenaam verrast: Flora was aangekomen en zat ook nog eens in dezelfde kamer als ik. Wat biertjes gedronken en bijgekletst alsof we elkaar weken niet hadden gezien (3 dagen maar ..!). Voldaan, maar aan het vergaan van de spierpijn, van het beklimmen van een of andere berg, was zij maar tot weinig in staat en ik kon na 2 nachten in de nachttrein en 2 vroege ochtenden ook wel wat extra slaap gebruiken, dus we hebben de daarop volgende dagen heerlijk uitgeslapen, uitgebreid gebruncht, hotpot gedineerd, fietsen gehuurd en op ons gemakje chengdu en zijn parken verkend. Maar ik heb niet geheel de luie panda uitgehangen, ondertussen ook bezig geweest met het plannen van mijn tripje naar TIBET! Via het hostel nog 3 mensen gevonden die hetzelfde voor ogen hadden als ik en zo afgelopen donderdag het vliegtuig ingestapt naar Lhasa! Maareerst nog een avond goed dronken geworden, op podia's gedanst op foute muziek, en versierddoor chinese dames (?!!) in een of andere foute club in 'barstreet chengdu' samen met flora en nog een stel westerlingen. Goed begin voor tibet! Lhasa dat op +3700m ligt, kan nog wel eens hoogteziekte opleveren, wat in zijn milde vorm wordt omschreven als een kater. Ik heb dus geen idee of ik nou echt last heb gehad van hoogteziekte of dat het gewoon een echte 2dagen durende kater was. Gezien de hoeveelheid alcohol die er die avond doorheen is gegaan, zou het best wel eens het laatste kunnen zijn... Trouwens niet geheel waar, want ik (en de anderen ook) heb wel onwijs last gehad van kortademigheid (een trapje op en ik was volledig buiten adem en het duurde echt heel lang voor ik weer herstelde) en vermoeidheid. Maar genomen het feit dat wij geheel niet hebben geacclimatiseerd omdat we hadden gevlogen viel het allemaal reuze mee! (het wordt toeristen, en met name Nederlandse toeristen -below sealevel- eigenlijk altijd aangeraden om met de trein te gaan)

Tibet: geldklopperij, religie en mixed feelings

Maar Tibet dus!! Nou laat ik maar meteen met de deur in huis vallen en waarschijnlijk de eerste zijn die niet geheel oeh's en aah's gaat uitlaten en het als het mooiste stukje op aarde gaat bestempelen. Dat is het in sommige opzichten misschien wel (ik hebhet dus ook echt wel als supermooi ervaren), maar er zijn een hoop zaken diede bijzonderheid van Tibet goed teniet weten te doen.

Geldklopperij

Allereerst is het superduur. Sinds een jaar is het namelijk verplicht om een gids in te huren, zonder kom je de grote bezienswaardigheden simpelweg nietin en kan je Lhasa gewoonweg niet uit. Buiten Lhasa heb je daarnaast ook een chauffeur nodig. Daarbij heb je ook de velbegeerde permit nodig waar je voor alles buitenLhasa van dag tot dag, puntje precies op moet aangeven wat je gaat doen.Flexibiliteitin je tour is dan ook echt onmogelijk. Balen dus als je ineens maar een halve dag nodig hebt voor iets waar je een hele dag voor had gerekend, maar ja, je hebt niks extra's op je permit staanen dus mag je ook niks extra's doen. Wat wijmin of meer elke dag hadden. Dit is deels ook wel af te schrijven aan slechte voorlichting vanuit de touroperater, maar erg balen dus. Zeker als je zoals ons maar 4dagen hebt. Oh, en laat ik vooral de aanwezigheid van de chinese regering niet vergeten. Op elke straathoek staan chinese soldaten, veel te jongen jochies, in veel te grote uniformen, baard nog niet eens inde keel, klaar met hun metrailleur om je neer te schieten als je wat fout doet. Foto's nemen werd daardoor ook een riskante bezigheid, want als ze je erop betrapte dat je een foto van hen nam, dan was je in het mildste geval al je foto's kwijt (ze deleten je kaart), in het ergste geval was je ook je camera kwijt, soms zelfs je permit en soms ook een aantal blauwe plekken rijker. Maar ja, die gastjes stonden/patrouieerden dus overal, dus durf dan nog maar eens een foto te maken. En dan heb ik het nog niet eens over de scherpschutters op de daken (en neen, dit is geen grapje). Naja en dan de bezienswaardigheden. Alles kost geld, zelfs een meer bekijken van bovenaf een bergtop. Overal moet je toegang voor betalen en wil je ergenseen foto binnen maken, voor zover dat uberhaubt al mag, dan moet je ook weer lappen.Zelfsmensen in dorpjes vroegen om geld voor een foto van hun yak.Naja en daarbij kreegik ook eenheel dubbel gevoel. Zit ik hier een beetje fiks de chinese overheid te spekken met permits en entrees en daar loop ik dan als toerist rond in het potala paleis, herbouwd door de 5e dalai lama, bewoond door alle daaropvolgende dalai lama's, de meeste dalai lama's liggen er zelfs begraven (gebalsemd of gecremeerd in stupa's, zeer uitzonderlijk, want de ' gewone' mens wordt overgeleverd aan de natuur -gevoed aan aasgieren of vissen)en dan krijg je te horen 'dit is de dalai lama zijn studie kamer, hier ontvangt hij belangrijke mensen, hier brengt hij tijd met zijn familie door, etc etc' en allemaal vertelt in de huidige tijd, maar ondertussen mag die arme man hier al 50jaar niet meer komen. Heel dubbel dus.Maar los van alle deze negatieve dingen, heb ik wel heel veel mooie dingen gezien. Het potala paleis,het zomerpaleis, de johkang tempel, het Barkhor circuit, de moslimbuurt, het Sera klooster waar tientallen monniken aan het debateren waren, het enige vrouwenklooster van Lhasa, het heiligeNam Tso (meer) en een lokale familie bezocht.Kort maar krachig Tibet dus, maar wel heel bijzonder.

Religie

Maar wat het voor mij vooral zo bijzonder maakt, zijn de mensen. Aan de ene kant de traditionele klederdracht, vooral de haardracht van de vrouwen (zie foto's), maar met name de religie. Het boeddisme is hier alom aanwezig en wordt op een wel heel bijzondere wijze (en zeer strict) uitgevoerd. Dat is overal terug te zien, met name rond het potala paleis en de jokhang, deze tempel en de authentieke omgeving (het barkhor circuit) is voor de Tibetanen het spirituele hart van hun hoofdstad en land. Jong en oud, dag en nacht, alleen of in groepjes, altijd draaiend aan gebedswielen/stokjes: iedereen loopt constant een khora. Alle tempels, kloosters, heilige bergen, heilige meren en welke heiligdommen dan ook, zijn omgeven door een heilige route, khora genaamd, en door deze khora met de de klok mee(!!) af te leggen (je wordt zeer raar aangeken wanneer je in de andere richting het circuit bewandeld), maak je jezelf verdienstig voor Boeddha. Dit zie je de mensen dus overal doen, heel bizar. Maar het meest bizar zijn nog wel diegenen die een bijpaald soort ritueel uitvoeren. Ofwel bij een heiligdom, ofwel tijdens hun pelgrimstocht, die de tibetanen overal naartoe maken en waarvan de belangrijkste tocht naar Lhasa is. Voor sommigen kan dit een tocht zijn van zo'n 1500km. Soms gaan ze met een groep in een vrachtwagen, maar één van de meest indrukwekkende beelden van Tibet, zijn de mensen die dit lopend doen. En de echte diehards doen dan dus ook nog een bepaald ritueel: prosteren. Ofwel, de handen samenvouwen op het voorhoofd en vervolgens omlaag voor de borst langs, dan door de knieën en vervolgens geheel uitstrekken op de grond. En nadat je dit hebt gedaan mag je drie passen lopen om vervolgens het ritueel te herhalen. En dat dus de hele weg naar Lhasa toe, iets waar sommigen dus zo'n 3 tot 4 jaar over doen. Onvoorstelbaar!

Mixed feelings

Maar als je me nu achteraf vraagt, was het alle moeite en zoveel geld waard: ja! Maar of ik het achteraf bezien gedaan zou hebben: ik denk het niet. Noem me een moraalridder, maar mij weegt het net iets te zwaar hoe ik hier als toerist rondloop tegenover de dalai lama die hier al meer dan 50jaar verbannen is... En deze ervaring hoor ik van meer toeristen. Tja en ik kom er ook maar gewoon eerlijk voor uit, het heeft misschien ook wel een beetje deels zijn charme, juist omdat het zo ontoegangelijk is en omdat ik nu kan zeggen ' ik ben tibet geweest!'. Naja, vraag me aan het eind van mijn reis nog maar een keer wat ik er nou precies van vond.

Maar goed, met een dubbel gevoel het vleigtuig in, op naar onze volgende bestemming! Omdat de vlucht was volgeboekt, vlogen we eersteklas. Zo, dat is relaxed! Dikke vette ruimte en een 3 gangen diner. En me kapot gelachen aan de chinees naast me die vliegangst had (al voel ik me daarover een beetje schuldig, sorry Lief en Annabel) en het echt niet meer trok tijdens onze landing. Al moet ik toegeven dat het een erg slechte landing was, nog nooit meegemaakt dat eerst het rechterwiel en enekele seconden later pas het linkerwiel landde. Uiteraard heb ik dit niet aan hem laten merken en hem met handen en voeten zoveel mogelijk geprobeerd hem gerust te stellen. Maar geheel uitgerust aangekomen in Shangri-la dus, wat er zeer verlaten uitzag, dus samen met het Nederlands stel waarmee ik in Tibet was (de erg leuke Bart en Anna) meteen door naar een klein dorpje onderaan de Tiger Leaping Gorge, een van de diepste gorges ter wereld. Hier even een een dagje rust gepakt, heerlijk met mijn boekje in de zon, klaargestoomd om morgen aan de trek te beginnen! Maar daarover later weer meer...

Voor nu weer heel veel liefs en dikke kusjes!

Ps, dankzij de geweldige verbinding hier kom ik er achter (na een uur bezig te zijn geweest met foto's selecteren) dat ik vanaf hier geen foto's kan uploaden, deze volgen dus over een paar dagen...