Mongolië

Na een dagje in UB door te hebben gebracht, was het tijd om het echte Mongolië te verkennen. Via ons guesthouse hadden we een tour geboekt voor 18 dagen die ons door heel centraal Mongolië zou voeren en ons alle hoogtepunten zou tonen. We waren in totaal met 7 man, een chauffeur, een gids, Moo (een thaise vrouw, viel als enige helaas wat buiten de groep), Emanuelle en Anais (een heel leuk frans stelletje van mijn leeftijd) en Flora en ik. Een combinatie die goed bleek te klikken!

Eerst even wat over de infrastructuur...

Voor ik wat over mijn beleefde avonturen ga vertellen, moet ik echter eerst wat vertellen over de Mongoolse infrastructuur. Behalve in de grote steden, en daar zijn wij er maar 4 van tegengekomen, zijn er nergens verharde wegen. Je rijdt dus slechts in de sporen van je voorgangers. En dan moet je maar net de juiste sporen te pakken hebben. Onvoorstelbaar hoe men hier de weg vindt! Er zijn nergens borden en in het uitgestrekte landschap, zijn er soms voor mijlen in het vooruitzicht geen aanknopingspunten te vinden. Je kan moeilijk zeggen ‘ Rechts bij de derde geit van de tweede kudde en weer rechtdoor vanaf de witgevlekte yak”. Wanneer er Gers in de buurt zijn, gebruikt men deze, de deur is namelijk altijd gericht op het zuiden. Verder is het met name een kwestie van geluk hebben met het treffen van een chauffeur met een goed geheugen en veel ervaring. Daarbij meegenomen dat Mongolië ongelooflijk groot is, zijn de de afstanden niet alleen heel lang, maar ga je dus ook nog eens heel langzaam voorruit. Een afstand van 250km, daar doe je hier al snel zo’n 7u over. Uiteindelijk hebben wij 8 dagen grotendeels in de auto doorgebracht, 7 dagen tot aan de lunch gereden en slechts 3 dagen zonder de auto doorgebracht. Het is helaas onvermijdelijk in een land als dit, dat je zo veel tijd in de auto doorbrengt. De wegen zijn nou eenmaal niet beter. En zelfs nu er overal gewerkt wordt om verharde wegen aan te leggen, denk ik niet dat dit heel veel zal veranderen. Ook op deze wegen gaat het namelijk niet heel veel harder. Het grote nadeel voor ons, was dat wij vastzaten aan tour en dus aan een programma. Iets wat ik dus niet nog een keer ga doen, maar in een land als dit is een trip als die wij hebben gedaan bijna niet zelf te realiseren, tenzij je heel veel geld en tijd hebt. Met name dat laatste had veel kunnen uitmaken. Met meer tijd kan je langer op een plek blijven, waardoor het iets relaxter reizen wordt. Het elke dag moeten verplaatsen, in- en uitpakken, veel onderweg zijn, gaat op den duur best zwaar wegen. Ik vind Mongolië absoluut een prachtig land, maar raadt een ieder aan die hier heen wil, neem je tijd!! En liefst, wanneer je over de middelen beschikt, huur een privé auto met chauffeur en maak je eigen programma. Maar ik wil jullie nu niet de verkeerde indruk geven, ik heb namelijk echt een hele leuke, bijzondere trip gehad!

De trip: Centraal Mongolie in 18 dagen

Het midnoorden: Amarbayasgalant Khiid (klooster) – Khovsgol Nuur (zusje van baikalmeer) – Moron City

De eerste drie dagen was het voornamelijk veel rijden, maar het landschap was nog nieuw, dus mijn ogen uitgekeken. In het noorden is het vooral berglandschap, maar de afstand tussen de bergen is zo immens, dat het landschap een eindeloos gevoel geeft. Hier hebben we het Amarbayasgalant klooster bezocht, het twee na grootste/belangrijkste klooster in Mongolie en nog het meest intact. Veel klooster zijn namelijk vernietigd of leeggeroofd eind jaren 30 vorige eeuw vanwege de communistische bezetting. Ook werd het gelovigen moeilijk gemaakt om hun geloof te praktiseren en er verdwenen veel monniken en nonnen in gevangenkampen. Pas sinds de jaren 90 heeft het land zijn geloofsvrijheid terug. Tegenwoordig is Mongolie samen met Zuid Korea en Japan (en misschien nog een ander land, ben ik even vergeten) een van de weinige Aziatische landen waar er (echte) democratie wordt gehandhaafd.

Maar terug naar mijn trip. Veel in de auto dus, maar onderweg wel gestopt bij nomaden families (gewoon een kwestie van aankloppen en binnenvallen met 7man) en daar geluncht en zo moeten geloven aan de ‘ milk tea’. Een zeer melkachtige, zoute substantie, niks voor mij dus. Dus wanneer er even niet werd opgelet, ging dat mooi Flora’s kommetje in! Overigens ook gegiste paardenmelk moeten drinken. Dit was echter best lekker. Maar das niet zo gek gezien het niks naar melk smaakte en er alcohol in zat, dan gaat het er bij mij als snel in! Na het klooster zijn we naar het Khovsgol meer vertrokken. Hier hebben we twee dagen paardgereden in de prachtige omgeving rondom het meer. Helaas hadden we pech met het weer. Drie dagen in de auto een strakblauwe lucht gehad, gaan we te paard, is het bewolkt, regenachtig en koud. Dit heeft mede geleid tot mijn eerste breekpuntje. Dag1 was het nog wel te doen. Maar de tweede dag deed echt alles pijn en regende het constant. Vervolgens kostte het me twee uur om mijn voetjes op te warmen in de auto. Ook had ik nog geen nacht goed geslapen vanwege de koud (een ger is minder warm als dat ie lijkt, zeker gezien het vuur na een paar uitdooft). Daarbij komende nog eens dat er deprimerende muziek opstond en ik tegenover mij het frans stelletje elkaar heel zoet zag opwarmen. Op dat moment had ik er mijn hele reis voor op willen geven om maar eventjes thuis te zijn en ook tegen een bepaald iemand aan te kunnen kruipen…

Gelukkig ben ik een eeuwige optimist, dus die avond een uitstapje naar de kroeg georganiseerd om iedereen weer wat op te beuren! Iedereen zat er namelijk een beetje doorheen op dit moment. Onderhand waren we aangekomen in het stadje Moron. En je kan het bijna niet geloven, maar dat spreek je op zijn engels dus echt zo uit als het engelse woord voor ‘ debiel’. Zit je in een land vol Mongolen in het debielen stadje, dan vraag je er toch gewoon om dat er de spot met je wordt gedreven?!! Gelukkig hebben ze het zelf niet door, maja het zijn dan ook Mongolen en die zijn nou eenmaal niet zo slim (okay, heel misplaatst grapje, I know, maar kan het niet laten er op zijn minst 1 te maken). Maar daar ben je dan, vrijdagavond 22:00 in een van de grootste steden op zoek naar een kroeg. Dit blijkt dus een bijna onmogelijk taak. De straten zijn onverlicht, doodstil en verlaten, op de enkele dronkaard na. Dan die maar om hulp vragen, dronken wordt je tenslotte niet zonder alcohol! Zo twee mannen met een kind van 18maanden aan gesproken en beland in de Chingis Bar (bijna alles heet hier trouwens chingis) inclusief de twee al dronken mannen en het kind. Ik had het idee alsof we op een verlaten schoolfeest terecht waren gekomen. Te harde muziek, te donker, te veel blacklights en slechts 6 man op de dansvloer, in een kringetje. Overigens waren er maar zo’n 20 mensen in totaal (inclusief barpersoneel). Wij rustig aan het bier, bestellen die twee Mongolen een fles wodka. Uiteraard werden we gedwongen tot shots. Het afslaan van iets dat wordt aangeboden, wat dan ook, is hier zeer onbeleefd, dus uiteraard konden we geen nee zeggen. Maar shots hier zijn dus ter grote van een theekopje, dus binnen 20min was de fles leeg en stonden wij dronken op de dansvloer mee te dansen in het kringetje en (liefhebber van kids als dat ik ben) eindigde ik met de kleine al slapend in mijn armen en de papa op de dansvloer. Een goede avond dus en voor het eerst geen last gehad van de koud! Helaas de volgende dag wel van het mannetje met de hamer in mijn kop...

Het midwesten: Terk National Parc (witte meer) –Tsenher (hotsprings) – Karakorum (oudste stad) – Orkhon Khurkhree (watervallen)

Door naar het midwesten Mongolië! Onderweg zagen we het landschap meer en meer veranderen. De bergen begon langzaam te verdwijnen en daarvoor in de plaats kwamen uitgestrekte vlaktes. Echt onvoorstelbaar, soms had je echt het idee alsof de wereld ophield te bestaan. Ik snap het best dat men duizenden jaren geleden dacht dat de wereld plat was, ik vergat hier ook even dat ze rond is. Voor grootste gedeelte waren wij echt de enige in mijlenver. Je voelt je dan echt even alleen op de wereld, heel bijzonder. Ook heb ik nog nooit zo’n immense stilte meegemaakt dat het bijna overweldigend wordt. Voor mij is deze stilte en de leegte echt het meest indrukwekkende van Mongolië.

We hebben hier ook voor het eerst overnacht bij een nomaden familie. Je kan in dit land dus werkelijk overal aankloppen (moet ook wel met zulke barre omstandigheden), zelfs met 7man. Zoek een locatie met 2 gers, de familie gaat dan bij de buren slapen (of jij slaapt bij hun op de grond, hebben we ook meegemaakt) en jij beschikt over hun huis voor een nacht, geen probleem. Uiteraard worden ze hier wel wat voor betaald en we hadden eten mee genomen. Zo mijn eerste Mongoolse bbq genoten. Vlees, hete stenen, water, groenten en een soort van pasta brood, allemaal in een pan om het vuur en 40min later, smullen maar (zie foto’s!). Toen door naar het witte meer en hier weer een dag paardgereden en een uitgestorven vulkaan bezocht. Deze keer in Mongoolse klederdracht (zie foto), dus een stuk beter bestand tegen de koud. Gelukkig kwam het zonnetje door, uiteindelijk dus een zeer relaxte dag gehad, afgesloten met een beetje vissen.

Toen op naar het hoogtepunt van onze trip, de hotsprings! Gezien stromend nergens te vinden is buiten de steden, zijn douches dat dus ook. Over de gehele trip hebben wij 5keer kunnen douchen (in 18dgn dus, ja das inderdaad behoorlijk bah!). Bedenk daarbij onze activiteiten en stoffige auto ritjes, een douche was iets waar we echt naar uitkijken. Badderen in hotsprings onder een sterrenhemel met een biertje, was dus echt hemels!

Door naar Karakorum. In de tijd van Zanzibar was dit een prachtige handel stad, nu is er niet veel meer van overgebleven. Hier het grootste klooster bezocht (Erdene Zuu), de turtle rocks bezichtigd en een 60cm grote penis aanschouwt ‘ the phallic rock’ . Deze was geplaatst om de lust van monniken te bedwingen en erop gaan zitten geeft vruchtbaarheid, ik heb hem dus voorlopig alleen maar even aangeraakt..

Verder nog wat watervallen bezocht en daar heerlijk gechilled in het zonnetje. Een marktje en museum bezocht in Arvaiheer en wederom bij een nomaden familie geslapen. Ook voor het eerst ziek geworden, maar gelukkig duurde dat maar twee dagen. Er is maar zoveel mutton dat een mens kan verdragen. Gelukkig had iedereen hier in onze groep last van, en onze lieve gids/kok wist de maaltijden prima aan te passen voor ons.

Het midzuiden, de Gobi woestijn: Khangaryn Els (zandduinen) – Bayan Zag (flaming cliffs&dinobotten) – Yolyn Am vallei – Baga Gazryn Chuluu (stuppa) – Sum Khokh Burd (ruïne tempel&eeuwenoude muurtekeningen)

Toen op naar de Gobi woestijn. Mijn eerste woestijn, dus zeer bijzonder! Ook de rit hierheen was weer heel mooi, elk halfuur veranderde het landschap. Van dor gras, naar hooiachtige duinen, naar prachtige maanlandschappen en uiteindelijk kwamen we aan bij de zandduinen waar het ons om te doen was. Overigens waren deze helemaal niet zo heel uitgestrekt. In tegenstelling tot wat je zou denken van een woestijn, bestaat de Gobi maar voor 3% uit zand. Maar het was alsnog indrukwekkend om te zien en onmenselijk om te beklimmen. Mijn god, wat was dat een beproeving, maar hert uitzicht van bovenaf de duinen was het meer dan waard! Hier ook nog een kamelen ritje gemaakt, dit was helaas alleen heel toeristisch. Een uurtje aan de hand van een gids. Maar die beesten stinken en spugen toch alleen maar, dus zo heel erg was het niet om er snel weer vanaf te mogen.

Van hieruit door naar Bayan Zag, de dinosauriërbotten opgravingen en de ‘flaming cliffs’ . Hier zijn ontelbaar veel skeletten, fossielen en zelfs dino eieren gevonden. Uiteraard ziet Mongolië hier zelf weinig van terug, maar in het national history museum in Londen en New York bijvoorbeeld, kan je deze bezichtigen. Wel zijn er nog resten van botten te vinden en wil je weten of je bot te pakken hebt, check of het wit en breekbaar is, lijkt de structuur botachtig, plak het dan op je tong, is het sticky, dan heb je een dinobot op je tong, zo niet zit je op een niet zo oud stukje kameelbot te sabbelen, jammie! Maar uiteraard toch getest en ja hoor, een echt stukje dinobot mogen likken!

Vervolgens de Yolyn Am vallei bezocht. ’ s Winters zijn hier 2m dikke ijslagen te vinden, nu hebben we niet meer dan 2mm gezien. Maar wel de vallei beklommen, dus weer flink wat mutton calorieën verbrand! Mijn angst dat het eten hier vreselijk zou zijn en ik af zou vallen, was geheel ongegrond. Onze gids fungeerde namelijk ook als kok en wist met weinig ingrediënten toch verbazingwekkend veel lekkers klaar te maken. Met 3 warme maaltijden op een dag kwamen de kilo’s er dus eerder aan dan af helaas. Op de weg terug ook nog een stuppa bezocht, rotsachtige formaties waar nog goed te zien was dat Mongolië ooit een zee was, een een tochtje al kruipend door een grot gemaakt. Deze is overigens niet in de Lonely te vinden, dus we voelden ons echte avonturiers! Verder nog een ruïne tempel bezocht en 5000jr oude muurtekening gezien, dit laatste was helaas iets minder indrukwekkend (probeer zelf op de foto maar te zoeken naar de tekening), het ging om slechts 2 herten. Zelfs onze chauffeur maakte er een grap van en kraste er eentje bij.

Toen al stinkende en stoffig terug naar UB. Het eerste wat ik bij terugkomst heb gedaan was dan ook een douche nemen en mijn kleren naar een wasserette gebracht, wat een verademing om mijn kleren zacht van de wasverzachter en nog warm van de droger weer in handen te mogen nemen, ik heb de tas eventjes stiekem geknuffeld. En ’s avonds hebben Flora en ik onszelf getrakteerd op een etentje in het beste restaurant van Ub, heeeeeeeeeeerlijk! Vanavond weer :)

En dan morgen op naar Beijing, spannend! Flora heeft een ticket voor dezelfde trein weten te bemachtigen, dus dat is gezellig. Flora is echt een superleuke meid en we klikken goed, dus we gaan nog eindje samen verder in China. Ze had al een couchsurf host geregeld in China, dus de slaapplaats is ook al weer geregeld. Mongolië was echt prachtig, maar heb wederom zin in een nieuw land, ben benieuwd!!

Nog even snel mijn indruk van Mongolie

Mensen: Hitler had het bij het verkeerde eind. Nou had Hitler het uiteraard fout wat betreft een heleboel dingen, maar met name wat betreft de Übermensch. Deze is namelijk alles behalve blond met blauwe ogen. Deze heeft namelijk zwart haar en spleetogen en wordt gekweekt in Mongolië. Echt waar! Ik heb het met eigen ogen mogen aanschouwen. Zo heeft echt bijna geen enkele Mongool een bril. Hakken ze zelfs dronken nog hout met een arm, wat Emanuelle en mij met twee armen nog niet lukte. Hebben ze een vuurtje binnen no time aangemaakt, waar wij een kwartier over deden. Ze pakken zonder blikken of blozen de deksel van de haard op, wat ons meerdere brandwonden heeft opgeleverd. Rijden uren paard, dagen achtereenvolgens, wij konden tijdens de lunch al amper meer zitten. En het meest opmerkelijke wat we gezien hebben, was bij de nomaden familie. Een 6jarig meisje ging even achterop bij haar vader op de motor, wij dachten voor een leuk ritje. Niks was minder waar. Het kind werd een km verderop op een heuvel gedropt achter een kudde geiten en schapen en begon vervolgens van links naar rechts naar beneden te rennen en bracht zo de kudde binnen. Vervolgens kwam ze terug gehuppeld alsof het de gewoonste zaak van de wereld was. Oh en ik vergeet het belangrijkste bewijs, ze overleven in Mongolië, het meest barre en koude land dat er is!!!

Behalve dat het bovennatuurlijke mensen zijn, zijn ze ook nog eens de meest vriendelijke mensen ter wereld. Ze zijn oprecht gastvrij, vrolijk en behulpzaam. Opvallend is dat er redelijk engels wordt gesproken, en wanneer ze dit niet kunnen, proberen ze alsnog te communiceren met handen en voeten of gaan naar tolk opzoek. Heel wat anders dan de Russen die je gewoonweg negeren. Ook wordt hier veel meer gelachen op straat.

Opvallend is verder dat op het platteland de mannen er veel ouder uitzien dan de vrouwen. Maar dat eigenlijk niet zo gek, gezien de mannen de hele dag buiten werken in de zon en de vrouwen voornamelijk binnen. En zelfs in the middle of nowhere besteden de vrouwen nog aandacht aan hun uiterlijk. Ze dragen make-up, sieraden en ik heb ze zelfs haklaarsjes zien dragen. Maar misschien is dat laatste wel gewoon ter bescherming tegen de poep overal...

Wat me echter het meest verbaasde, was de manier hoe men hier omgaat met de natuur en dieren. Je zou verwachten dat in een land waar men afhankelijk is van het land en zijn dieren, dat men hier veel respect voor zou hebben. Niks is minder waar. Overal is afval te vinden, met name veel lege flessen alcohol. Dit is niet afkomstig van buitenlandse toeristen, maar juist van lokale toeristen. Het plastic wordt verbrand in het haardvuur. Lekker vooruitzicht, gat in de ozonlaag in het land van de blauwe lucht. Dan de dieren. Misschien zorgen ze goed voor hun kuddes, maar de dieren die voor toeristen worden gebruikt, zagen erin elk geval niet al te best uit. Slecht verzorgde paardengebitten, kamelen met hangende bulten (denk aan willy de orka), adelaars aan een touwtje voor op de foto en honden snakkend naar aandacht, en jagen op gazelles voor de lol. Ik had dit als laatste in dit land verwacht.

Opmerkelijkheden: Ze hebben hier vrij huwelijk. Wat misschien niet zo opmerkelijk is, maar wat ik er opmerkelijk aan vind is, hoe vinden ze in godsnaam iemand?! Buiten de steden, woon je echt mijlenver uit de buurt van mensen. En behalve in UB, is er niet echt bepaald een nightlife ofzo. Magoe, het is dan ook niet voor niks het een na dunbevolkste land ter wereld.

En Mongolië mag dan een mega groot land zijn, met ongelooflijk uitgestrekte landschappen, maar alles erin is kleiner dan elders. De koeien, de paarden, de gazelles, de kamelen, de muizen, de zandduinen, de rotsformaties, de yakken (yaks?), alles. Hierdoor vielen sommige dingen soms wat tegen. Maar misschien lijkt het wel gewoon kleiner, doordat het land zo groot is. Ik voelde mezelf namelijk soms ook wat kleiner. Behalve wanneer ik in de buurt van Mongolen ben uiteraard. Aziaten zijn namelijk een stuk kleiner zoals u allen vast wel weet, dus het is zeer plezant me eindelijk eens niet de kleinste te voelen!!

Persoonlijk: Mongolië, supermooie ervaring dus! Maar wel echt aan te raden met meer reistijd. Het veel in de auto zitten is niet alleen vervelend voor je achterwerk, maar af en toe ook voor je spirit. Het was voor mij soms in elk geval te veel tijd om na te denken en met je hoofd af te dwalen naar Nederland en dan ga je thuis soms toch echt wel missen, wat niet echt nodig is. Over het algemeen moet ik zeggen dat het (alleen) reizen me echt mega meevalt. Ik vind het eerlijk gezegd niet zo heel veel voorstellen, terwijl iedereen het allemaal maar zo stoer vindt. Maar ja ik heb nooit echt moeite gehad om ergens anders te zijn en kan er overal wel een partijtje van maken. En, zoals ik hierboven al heb beschreven, is het niet echt relaxed dat je niet even ergens wat langer kan blijven en een beetje kan settelen. Maar, nu op naar China en daar weer alle vrijheid, dus kan het daar mooi beter aanpakken!